କରୋନା

କଦମ୍ବ ଫୁଲିଆ ଧୁତୁରା ଫଳିଆ

    କରୋନା ଭୂତାଣୁ ତୁହି

କେଉଁଠି ଜନ୍ମିଲୁ  କାହିଁକି କହ ଟି

   ଆସିଛୁ ଧରାକୁ ଧାଇଁ ।

ମହୀର ପ୍ରଗତି  ଆଉ ତା ଉନ୍ନତି

   ହେଲାକି ତୋର ବଇରୀ,

କାୟା ବିସ୍ତାରିଛୂ   ବିଶ୍ଵକୁ ଘାରିଛୁ  

    ମଣିଷ ଦେଉଛୁ ମାରି ।    

 ଜାଣି ନାହୁଁ କିବା   ମଣିଷ ଜାତିଟା

     ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ଉତ୍ତମ ସୃଷ୍ଟି,  

ଅବା ଜାଣିଶୁଣି  ସେ ସୃଷ୍ଟି ଉପରେ

     ପକାଇଛୁ ହୀନ ଦୃଷ୍ଟି ।

ସବୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି    ସବୁ ଜାଣିଛନ୍ତି

     ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ବିଶ୍ଵନିୟନ୍ତା ,

‌ତାଙ୍କ କୋପ ଦୃଷ୍ଟି  ପଡିଲେଉପରେ

   ନିଶ୍ଚେ ଜାଳିବେ ତୋ ଚିତା ।

ପ୍ରଭୁ କୋପ ପାଇଁ   କୁରୁ କୁଳ ନାଶ

    ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଲଙ୍କା ହେଲା ଧ୍ଵଂସ,

ତୁ ଯଦି ନହଟୁ    ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରୁ

    ନାଶିବେ ତୋହର ବଂଶ ।

ମୋର କଥା ଶୁଣି   ଛାଡିଯା ଧରାରୁ

    କରୋନା ଭୂତାଣୁ ତୁହି,

କଦମ୍ବଫୁଲିଆ    ଧୁତୁରା ଫଳିଆ

    ନରୁହ ମହୀରେ କେହି ।

ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ଵପତି      କରୁଛୁଁ ବିନତୀ

    ତୁମେ ରଖ ତୁମ ସୃଷ୍ଟି , 

କଦମ୍ବ ଫୁଲିଆ     ଯାଉ ଏ ଧରାରୁ

     ହଟି ଯାଉ ହୀନ ଦୃଷ୍ଟି ।