କରୋନା କାଲ୍

କେତେ ଉସତ୍ ଲାଗୁଥିଲା

ବର୍'ପିଲା ହେମି ଭାବିକରି,

ପ୍ରିୟାର୍ ଘର୍'କେ ବରାତି ଯିମି

ଢୋଲ୍,ନିସାନ୍ ବଜା ବଜେଇକରି ।

ତାକର୍ ଗାଁ ଖୁଲି ଧୁଇଲ୍ ଉଡାମି

ଦୁଲ୍'କେ ଦେମି ସମ୍'କର୍ ଛାତି,

ଚକ୍'ମକ୍,ଝଲ୍'ଝଲ୍ ଲାଇଟ୍ ଜଲୁଥିବା

ଦିନ୍ ଲାଗୁଥିବା ଅନ୍ଧାର୍ ରାତି ।

କେନୁଥିଲା ସେ କରୋନା ବେମାର୍

ଯମ୍'ଲେଖା ଆଏଲା ରପ୍'ଟି,

ସବୁ ସପନ୍ ମୋର୍ ଛୁନା କରିଦେଲା

ଛୁଛାକେ ଏଛେନ୍ ହେଉଛେ ଘାଟି ।

ସରକାର୍ ଲଗାଲ୍ କଟକଣା କେତେ

ନାଇଚଲେ ଗାଡି ମଟର,

ବିହାଚୁରା ,ମନ୍ଦିର୍,ବନ୍ଦ ହେଇଗଲା

ସବୁ ହେଇଗଲା ଗଡବଡ୍ ।

ଦୁଇ,ତିନ୍ ଲୋକୁର୍ ସାଙ୍ଗେ ଗଲିମୁଇଁ

କେହି ନାଇଁ ପାର୍'ଲେ ଜାନି,

ବିନା,ବରାତି,ବିନା ଲୁକର୍ ଥି

ଧରି ଆନ'ଲି ମୋର୍ ସଜନୀ ।

ଉସତ୍ ମନ୍'ଟା ଫାଲ୍ ହେଇଗଲା

ନାଇଁ ଲାଗ୍'ଲା କିଛି ଅଏନ୍,

କେନୁଥିଲା ସେ କରୋନା କାଲ୍

ସବୁ ବରବାଦ୍ କରିଦେଲା ଧଏନ୍ ।