କରୋନା ଆସିଛି ଶୋଇବାକୁ ବେଳ ନାହିଁ

ଆସିଗଲା ଏବେ ସେହି ସମୟ ଗୁରୁତର,

ଆଉଥରେ ଆସି ବୁଲି ଦେଖି ଯିବାକୁ ତୁମ ସଂସାର l

ଭାବିବାକୁ ବେଳ ନାହିଁ, ଆସି ଯାଅ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ,

କରୋନା କରିଦେବା ପୂର୍ବରୁ ସବୁ ଛାରଖାର l

ହାତ ଉର୍ଦ୍ଧେ ଟେକି ଦେଇ ଡାକୁଛି ଆଜି ଏଇ ମଣିଷ,

ତ୍ରାହି କର ତ୍ରାହି କର ଏ ବିପଦୁ ହେ ଜଗଦୀଶ l

ଗୋଟେ ହାତେ ତାଳି କେବେ ବାଜେ ନାହିଁ ସତ,

କିଛି ଅପକର୍ମ କରି ଦେଇଛି ବୋଧେ ଏଇ ମଣିଷ ନିଶ୍ଚେ l

ଏ କୋଣୁ ସେ କୋଣୁ ବ୍ୟାପି ଗଲାଣି ସର୍ବଗ୍ରାସୀ କରୋନାର ଭୟ,

ଲାଗୁଛି ବିନାଶକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ଆଣିଛି କରୋନା ମାଧ୍ୟମେ ଏଇ ମଣିଷ l

ସ୍ଵାର୍ଥ ସବୁବେଳେ ଆସି ଓଗାଳୁଚି ପଥ ଅନ୍ୟ କାମ କରିବ ସେ କେତେବେଳେ,

ଲାଳସା କାମନା ଦମନ କରିବା ସହଜ ହେଉ ନାହିଁ ତାର ପକ୍ଷେ l

ସର୍ବେ ଦେଉଛନ୍ତି ପରସ୍ପରେ ଉପଦେଶ ଅବା କରୁଛନ୍ତି ଦୋଷାରୋପ,

କେହି ପାଳିବାକୁ ଅନିଛୁକ ମହାତ୍ମା ମାନକଂ ମହାନ ବାଣୀ l

ଏହା ତୁମର ଶାସ୍ତି ନା ପରୀକ୍ଷା ଏ ମଣିଷ ଜାତିକୁ,

ନା ମନେ ଅଛି ଅନ୍ୟ କିଛି ବିଚାର, ଅନ୍ୟ ଉପାୟ ଭାବୁଛ ସଂସାର ରଖିବାକୁ l

ଅନ୍ତରାଳେ ରହି ମାରିଦେଲ ଯୋଉ ତୀରକୁ,

ଛଟପଟ ହୋଇଗଲା, ଦୋହଲାଇ ଦେଲା ତାର ମେରୁଦଣ୍ଡକୁ l

ଏବେ ଆସିବ କି ନାହିଁ ? ବିଚାର କର କେବେ ଠୁ ଆସିନ ଏଇ ବିଶ୍ଵକୁ,

କଣ ଚାଲିଛି କିପରି ଚାଲିଛି ହିସାବ ବା ସମୀକ୍ଷା କରିବାକୁ l

ଛଟ ପଟ କରି ମାରିବା ଅପେକ୍ଷା, ନିଜ ଆଖିରେ ସବୁ ଦେଖି ଉପାୟ କର,

କିଛି ସଦୁପଦେଶ, କିଛି ରାସ୍ତା ଦେଖେଇଗଲେ ହୁଅନ୍ତା ଭଲ l

ବେଶ ବଦଳାଇ ଆସିଛ ତୁମେ ଏ ଧରା ଧାମକୁ ଥରକୁ ଥର,

ସେହି ମଣିଷ ମାଧ୍ୟମେ ଜ୍ଞାନ ବାଣ୍ଟି ଦିଅ, ସଂସାର ରକ୍ଷା କାମ ତ ଅଟେ ତୁମର l