କର୍ମର ଫଳ

ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ବିତେ ଜୀବନ

ନାହିଁ ଆଖିରେ କିଛି ସ୍ଵପ୍ନ

ନା ଅଛି ଭବିଷ୍ୟତ

ଅତୀତକୁ ଭୁଲିଛି ମୁଁ 

ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ସବୁକିଛି ।

ନାହିଁ ମୋର ମୁଣ୍ଡପରେ ଛାତ

ଦେହରେ ଦାମୀ ଅତରବାସ

ସୁସଜ୍ଜିତ ଶେଯ ଉତ୍ତମ ଖାଦ୍ୟ

ଗାଡିମଟର ଟଙ୍କା ସୁନା ରୂପା 

ତଥାପି ମୁଁ ସଂଘର୍ଷ କରେ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ 

ଯେତେଦିନ ଧରି ଚାଲିଛି ନିଶ୍ଵାସ ଟିକକ ।

ମୁଁ ଜାଣେନା ସୁଖ କଣ

ଦୁଃଖର ପରିଭାଷା 

ମୁଁ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଜୀବଟିଏ

ମାଛି ଭଣ ଭଣ ପଚା ଘାଆକୁ

ଛିଣ୍ଡା କମ୍ଵଳେ ଘୋଡିଥାଏ ଯତନେ

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଜୁଇରେ ଜଳୁଥାଏ ସଦା

ଡେରି ହୋଇ ଶୋଇଥାଏ 

କେଉଁ ରାସ୍ତାକଡର ପାଚେରୀକୁ ଆଉଜି ।

ନଜର ପଡିଲେ ମୋ ପରେ

ସଭିଏଁ ମୁହଁ ମୋଡି ନିଅନ୍ତି

କେହି କେହି ଆହା ପଦେ କହି

ରାହା ନ ଦେଖାଇ କହନ୍ତି 

ଦେଖରେ ଭୋଗୁଛି ସେ ତାର କର୍ମଫଳ ।

ପଶୁଠାରୁ ହୀନ ପାଇ ମୁଁ ମଣିଷ ଜୀବନ

କି ଦୋଷ କରିଥିଲି କୁହ ଥରେ ସାଇଁ

କୃତକର୍ମ ପାଇଁ କଣ ଯଦି ଏ ଶାସ୍ତି

ସବୁ ବୁଝି ମଣିଷ କାହିଁ କରେ କୁକର୍ମ

ମୋ ପରି ଦଶା ଭୋଗେ ସାରା ଜୀବନ

ନା କମ୍ବଳ ଖୋଲି ଦେଖାଇହୁଏ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ

ନା ମନ ଖୋଲି କିଛି କଥା କହିହୁଏ କାହାକୁ ।