କନ୍ୟା ପିତା

ବୃଥା ଗଲା ଆଶା ତାର

ହେଲା ସେଇ କଥା, ଥିଲା ଯାହା ଡର

ପୂର୍ବବତ୍ ବନିଗଲା, ସେ ଯେ

ପିତା ଏକ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନର ।

 

ତଥାପି ଛାତିକୁ କରି ପ୍ରସ୍ତର ସଦୃଶ

ବଢିଛି ଆଗକୁ

ଭୁଲିନାହିଁ ବାପର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଆତ୍ମନୀର୍ଭରଶୀଳ ଆଜି

କନ୍ୟାଗଣେ ତାର ।

 

ପୂରୁବ ରାତିର ବଳକା ନିଦରେ 

ନିଦୁଆ ଆଖିଟା ଅପେକ୍ଷାରତ 

ଆଗନ୍ତୁକ ଗଣେ

ସତେ ଅବା ଆସିବେକି ?

ଅବା ବୃଥା ଯିବ ଆଶାଟିକ ପୂର୍ବବତ୍‍ !

 

ବାଜିଲା ଦୁଆର ଘଣ୍ଟି

ଆଶ୍ୱସ୍ତ ମନ 

ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ହସ୍ତ ପଦ 

ବାପ ବିଚରାର ।

 

 

ଦେଖିନିଅ ଆଉଥରେ ଭଲକରି

ମା’କୁ କରିଦେଇ ହାଲୁକା ତାଗିଦ୍‍

ଆଗଭର ଦୁଆର ଆଡକୁ

ଆଗନ୍ତୁକେ ନେବାକୁ ପାଛୋଟି ।

 

ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ସେ 

ଦେବାପାଇଁ 

ସେଇ ପୂର୍ବର ପରୀକ୍ଷା,

ବରଷା ଝରିବ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଉ ପ୍ରଶ୍ନର ।

 

 ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ ତାର ଲାଳନ ପାଳନେ

ସମସ୍ତଙ୍କ ସନ୍ଦେହ ତା ସଂସ୍କାର ଉପରେ

ତା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭି ଯେ ନିଜେ କନ୍ୟା ଯାଏଁ

ଦେବାକୁ ପଡିବ ସମସ୍ତ ଉତ୍ତର ।

 

ପ୍ରତିଥର ପରି ଏଥର ବି

ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ପକୋଡି କଚୋଡି

ରସଗୋଲା ଛେନାପୋଡ

ଆୟୋଜନ କରିଛି ବାପୁଡା,

ଆଶା କାଳେ ଯୋଡିଯିବ 

ସମ୍ପର୍କର ଖିଅ ।

  

ପୁଅ ଜନ୍ମ କରି ଗର୍ବେ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ 

ବାପା ମାଆ କିନ୍ତୁ 

ବୁଝନ୍ତିନି ବାପୁଡାର କଷ୍ଟ ।

 

ସ୍ୱଳ୍ପ ଏକ ଚାହାଣୀ ଓ ଅଜସ୍ର ଜିଜ୍ଞାସା

ସତେ ଅବା ପୁଅଟିରେ ତାଙ୍କ, 

ଭରା ଅଛି ସହସ୍ର ସମ୍ପଦ

କମିଯିବ କାଳେ ତାହା ଝିଅଟିର ସଙ୍ଗେ ।

 

ଚାଲିଥିବ ଏହି ପର୍ବ

ବିବାହ ପ୍ରକ୍ରିୟା

କନ୍ୟା ସନ୍ତାନର,

ଆସୁଥିବେ କେତେ 

ଦଲାଲ ସଦୃଶ

 ହେବା ଯାଏଁ ମୂଲଚାଲ ଠିକ୍‍ ।