କଣ୍ଢେଇ

କଣ୍ଢେଇ ଟିଏ ଦେଖିଥିବ ବୋଧେ !

କେତେ ନିରୀହ ନିଶ୍ୱାସ ତା' ଜୀବନ ।

ଅଚଳ ତା' ଦେହ ;

କିନ୍ତୁ ନିର୍ମଳ ତା' ମନ ।।

କଣ୍ଢେଇ ଦେଖିଛ ଯଦି ,

କେବେ ପଢିଛ କି ତାର ମନ !

ହେଲେ ମୁଁ ଦେଖିଥିଲି ;

ଗୋଟେ କଣ୍ଡେଇ କୁ ।।

ମୋ ଆଖିର ଝରକା ପଟୁ ,

ଯେତେବେଳେ ଫେରୁଥିଲା ସିଏ ।

ପାଦର ପାଉଁଜି କୁ ଝମ୍ ଝମ୍ କରି ,

ମୋର ସ୍ୱନ୍ଦନ କରୁଥିଲା ଟିକ୍ ଟିକ୍ 

ଆଉ ଏ ମନ ଯାଉଥିଲା ଡରି ।

ସେଇ କଣ୍ଢେଇ କୁ ଦେଖି ;

ମୋର ଆଖି ଆସୁଥିଲା ଫେରି ।।

ଚୁଲବୁଲି ଚାହାଣୀରେ ଥିଲା ,

ତାର କଛି ଫିକା ପ୍ରେମର ହସ ।

ଆଉ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲାଜ ;

ମନର ଲାଜରେ ପ୍ରେମିକାର ବେଶ ।।

ଛପି ଦେଖୁଥିଲି ତାର ହସକୁ,

ଲୁଚେଇ ଦେଉଥିଲା ସିଏ ମୁହଁ କୁ ।

ଆସୁଥାଏ ଧୀରେ ମୋରି ପଛରେ ;

ଫେରି ଯାଉଥିଲା ପୁଣି 

ମୁଁ ଚାହିଁ ଦେଲେ ଥରେ ।।

କାଳେ ଭୁଲିଯିବ ବୋଲି ,

ସନ୍ଦେହ କରୁଥିଲା ମତେ ।

ଅଭିମାନ କରୁଥିଲା ସିଏ ;

ମିଛେ କହୁଥିଲା ତୁମେ କିଏ !।

ଚାହାଣୀରେ କହେ.. .... .

ମୁ ଯଦି ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କରିବି

କାହିଁକିବା କରିବି ?

କେଉଁ ବିଶ୍ୱାସରେ କରିବି !

ଆଉ କେଉଁ ଭରସା ରେ କରିବି ?

ପଚାରେ .. .. ...

ସଞ୍ଜ ନଇଁଗଲା ପରେ

ଠାରି ସେ କହିଲା ଶୁଣିବ କି ଥରେ !

ମୋର ବି ଥିଲା ଚଗଲା ମନ ,

ବାସ୍ ଥରୁଟିଏ ତାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ।

ଆଉ ଚାଲି ଯାଉଥିଲି ତାରି ପାଖକୁ ;

କିଛିନା କିଛି ବାହାନା ବନେଇ ।

ସେଇ ଲାଜେଇ କଣ୍ଢେଇ ଦେଖିବା ପାଇଁ ।।