କଳାକୃତିର ଚିହ୍ନ

ପୂଣ୍ୟଭୂଇଁ ଏଇ  ପବିତ୍ର ଉତ୍କଳ

     ପଥର କଳାରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ,

କଳା ପ୍ରିୟ ଏହି  ଓଡ଼ିଆ ଜାତିଟା

     କଳାକୁ ମାନନ୍ତି ଇଷ୍ଟ ।

ନିହାଣ ମୂନରେ  ପଥର ଦେହରେ

     ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ କଳା ତାଙ୍କ,

ପଥର ଯୋଡେଇ  ମନ୍ଦିର ତୋଳାନ୍ତି

     ଶିଳ୍ପ ଶାସ୍ତ୍ର ତାଙ୍କ ଅଙ୍କ ।

ଗଜପତି ରାଜା   ଉଡୁଥିଲା ଧ୍ଵଜା

    ଲାଙ୍ଗୁଳା ନୃସିଂହ ଦେବ,

ଚିନ୍ତା କଲେ ଦିନେ  ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ତୀରେ

    ସୂର୍ଯ୍ୟ ମନ୍ଦିରଟେ ହେବ ।

ବାରଶ ବଢ଼େଇ  ନିଯୁକ୍ତ କରିଲେ

   ବାର ବର୍ଷ କଣ୍ଟ ଦେଲେ ,

ବଢ଼େଇମାନଙ୍କ   ମୁଣ୍ଡ କାଟ ହେବ

     କାର୍ଯ୍ୟ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲେ ।

ବାରଶ ବଢେଇ  ପଥର ଯୋଡେଇ

     ମନ୍ଦିରଟି ତୁମ କଲେ,

ଗଠନ କାର୍ଯ୍ୟାନ୍ତେ    ଭାଳେଣି ପଡିଲା

      ଚୂଳି ମାରି ନପାରିଲେ ।

ଧର୍ମପଦ ରୂପେ   ବିରାଜ ହୋଇଣ

     ମନ୍ଦିର ଚୂଳ ମାରିଲ,

ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭରେ  ଝାସ ଦେଇ ପ୍ରଭୁ

‌  ଶିଳ୍ପୀ କୁଳ ରକ୍ଷା କଲ ।

ସମୟ ଚକ୍ରରେ  ମନ୍ଦିର ଚୂଳଟି

     ହୋଇ ଅଛି ଆଜି ଭଗ୍ନ,

ଭଗ୍ନ ଅବଶେଷ  ପଡ଼ି ଅଛି ତହିଁ

     ସେ କଳାକୃତିର ଚିହ୍ନ ।

ସେହି କଳାକୃତି  ଦେଖିଯିବା ପାଇଁ

     ବାରମ୍ବାର ହୁଏ ମନ ,

କର୍ପୂରଟି ସିନା   ଉଡ଼ି ଚାଲି ଗଲା

     କନାଟି ରହିଛି ଚିହ୍ନ ।

      

‌