କଳା ସାଆନ୍ତ

ନୀଳ ଉର୍ମିମାଳା    ଉତ୍ଦୁଲିତ ହୋଇ

      ବଖାଣୁଛି ତବ ଗାଥା,

ପତିତପାବନ      ମଳୟ ତରଂଗେ

     ଶୁଣାଉଛି ଦୂରେ କଥା ॥

ଅର୍ଦ୍ଧ ସମାନ୍ତର      ବାହୁଦ୍ୱୟ ତୁମ

      ସମ କରୁଣା ବାଣ୍ଟଇ,

ତୁମେ ପରା ସେହି   କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ

      ଭକତର ଭାବଗ୍ରାହୀ ॥

ତୁମେ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ     ତୁମେ ଶବ୍ଦବ୍ରହ୍ମ

      ଶୁନ୍ୟବ୍ରହ୍ମ ଏ ଜଗତେ,

ତୁମେ ନିରାକାର    ତୁମେ ଅଣାକାର

     ଲୀଳା କରୁଛ ନିରତେ ॥

ସମୁଦ୍ର କୂଳିଆ    ହେ ନୀଳାଂଚଳିଆ

     ବଡ ଦେଉଳ ନିବାସୀ,

ଆରତ ଭଂଜନ    ଆହେ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ

     ଭକତର ବାରଣାସୀ ॥

ଜଗତରେ ବଡ     ବଡ ତୁମ ଗଡ

      ବଡ ତୁମ ବଡ ଦାଣ୍ତ,

ବଡ ଦେଉଳରେ   ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ

      ଧରିଛ ଅମୃତ ଭାଣ୍ତ ॥

ଦୟଣା ତୁଳସୀ     ବାସ ଚନ୍ଦନରେ

     ବାସ ବୃନ୍ଦାବନ ଭେଇ,

ବଡ ଭାଇ ସହ     ଭଉଣୀକୁ ନେଇ

     ଲୀଳା କରୁଛ ଗୋସାଇଁ ॥

ଆନନ୍ଦ ବଜାରେ     ଅବଢା ବାଣ୍ଟୁଛ

     ଭେଦଭାବ କିଛି ନାହିଁ,

ବାଇଶି ପାହାଚ     ସଜାଇ ଦେଇଛ

     ପାତକ ନାଶିବା ପାଇଁ ॥

ବରଷକେ ଥରେ   ନନ୍ଦିଘୋଷ ପରେ

     ଭକ୍ତକୁ ଦିଅ ଦର୍ଶନ,

କି ଗୁଣ ଗାଇବି     ବିଶ୍ୱ ନିୟତାଂକ

    ଅଟେ ମୁଁ ଛାର ଅଜ୍ଞାନ ॥