କିନ୍ନର୍

କିଏ କହୁଛେ ଆମକୁ ଗଣିଆ

କିଏ କହୁଛେ ଛକା,  

କେତେ ଟପା ଦେଏକା ମାରୁଥିସନ 

ଆମକୁ ଦେଖି ଏକା l 

କେତେ ନିଷ୍ଠୁର୍ ଇ ଦୁନିଆଁର୍ ଲୋକ୍

ଆମକୁ କରୁଛେ ଅପମାନ,

 ଆମେ ବି ତ ମାଆର୍ କୁଲେ ଜନମ୍ 

ଆମର ବି ଅଛେ ସମ୍ମାନ । 

କେତେ ଲାଡେ ଗେଲେ ବଡ୍ ହେଇଥିସୁ

ମାଆ,ବୁଆର୍ ହାତ୍ ଧରି,

ବୁଝି ନାଇଁ ପାରେ ଇ ଦୁନିଆଁ ସମାଜ୍

ଆମେ ବି ହଉ ପରି ।

ଆମର୍ ମଜାକ୍ ଉଡ଼ାଉ ଥିସନ୍ 

ଆମକୁ କହି ଦୁର୍ବଳା, 

ସବେ କର୍ ସନ୍ ଛି ଛି ମାର୍ ମାର୍

କହୁଛନ୍ ଘରୁ ପଲା l

ଦଇବ ର୍ ଗଢା ଆମର୍ ଜୀବନ୍

ଆମର୍ ବି ଅଛେ ସପନ୍,

ସବୁ ମୁନୁଷ୍ ଜାଏତ୍ ସମାନ୍ ଆଏ

କେନ୍ତା ହେଲୁ ଅଲଗ୍ ଇନ ?

ରକତ୍,ମାଂସ,ହାଡେ ଗଢା ଆମର୍ ଶରିର

ଆମକୁ ବି ବଚ୍,ବାର୍ କେ ଦିଅ,

ଛକା,ଗଣିଆ,କିନ୍ନର ର୍ଦୁବଲା କହି କରି

ନାଇଁ କର ଆଉ ଅନ୍ୟାୟ ।