ଖୋଜୁଛି ପଥିକ

ମାୟା ମୋହ ଘେରା ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ

    ଆକଳନ ଦୀର୍ଘ ପଥ,

ପଥିକ ଟିଏ ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ପଥିକ

    ଚାଲିବାକୁ ଧରି ହାତ ।

ତୁମ ଠାରୁ ଯୋଗ୍ୟ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ

   ଦେଖୁନି ମୋର ନୟନ,

ତୁମ ଆଶ୍ରା ନେଇ ବଢ଼ାଇଛି ପାଦ

   ଜାଣେ ମୁଁ ରଖିବ ମାନ ।

ସୁଗମ ଦୁର୍ଗମ  ପଥର ଚୟନ

   କରି ପାରିବିନି ଯେବେ,

ଅବୋଧ ବିଚାରି ମୋ ହାତକୁ ଧରି

   ବାଟ କଢ଼େଇବ ତେବେ ।

ତୁମେ ହୋଇଥିଲେ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ

    ନଥିବ ଝୁଣ୍ଟିବା ଡର,

ନିର୍ଭୟ ରେ ପାଦ ଆଗକୁ ବଢିବ

   ବାଧା ବିଘ୍ନ କରି ଦୂର ।

ତୁମ ଭରସା ରେ ଚାଲୁଥିବି ଯେବେ 

    ଦ୍ବନ୍ଦର ନ ଥିବ ସ୍ଥାନ,

କଙ୍କରିତ ପଥ ହୋଇଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା

   ମଣିବି ପୁଷ୍ପ ସମାନ ।

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଯଦି ଥକି ପଡେ କେବେ

   ପିଠିରେ ମୋ ଥୋଇ ହାତ,

ସାହସ ଶୀତଳ ସମୀର ପ୍ରବାହେ

   କରି ଦେବ ନିୟମିତ ।

ମୋ ଯାତ୍ରା ପଥରେ ତୁମ ପରି ଦକ୍ଷ

    ପଥିକ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପାଇ,

ଅବାଟ କୁ ଯିବା ଆଶଙ୍କା ପାଶୋରି

    ବାକି ପଥ ଯିବି ବାହି ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳେ ମୋର ପହଞ୍ଚିବା ଆଗୁ

   ଉଡ଼େ ଯେବେ ମୋ ସହସା

ତୁମେ ହିଁ ତ ଏକା  ଉଦ୍ଧରି ଧରିବ

    ଅଛି ମୋ ଦୃଢ଼ ଭରସା ।