ଖୋଜ୍

ସେ ଜାଣି ନଥିଲା ସେ କ'ଣ ଖୋଜୁଥିଲା ?

ତଥାପି ସେ ଖୋଜୁଥିଲା....

ଖୋଜିବାର ଶେଷ ନଥିଲା !

ଖୋଜିବା ପାଇଁ ସେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ହଜେଇ ଚାଲିଥିଲା,

ତିଳ ତିଳ ଜଳୁଥିଲା !

କିଛି ଗୋଟେ ସେ ପାଉନି,

କିନ୍ତୁ ସେଇ ଇପ୍ସିତ ବସ୍ତୁଟା କ'ଣ,

ଯାହାକୁ ପାଇଲେ ସେ ଖୁସିହେବ,

ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସଟେ ନେବ !

ଜାଣିବା ପାଇଁ ସେ ପୁଣି ଖୋଜୁଥିଲା,

ପୁଣି,ନିଜକୁ ହଜଉଥିଲା

ନିଃଶେଷ ହେଉଥିଲା,

କ୍ଳାନ୍ତ ହେଉଥିଲା,ଭାଙ୍ଗୁଥିଲା

କିନ୍ତୁ ଖୋଜିବାରୁ କ୍ଷାନ୍ତ ହେଉନଥିଲା ।

ଖୋଜିବା ଭିତରେ ସେ ସବୁ ଜିନିଷକୁ ମନେ ପକାଉଥିଲା,

ପାର୍ଥିବ, ଅପାର୍ଥିବ, ହେଲେ ଯାହା ତାକୁ ଲୋଡ଼ା

ସେ ଆଦୌ ପାଉ ନଥିଲା ।

କେବେ ଆକାଶରୁ,କେବେ ମାଟିରୁ,ପାଣିରୁ,ପବନରୁ,

ଜାଗତିକ ସକଳ ବସ୍ତୁରୁ, ପୁଣି କେବେ ଦରାଣ୍ଡୁ ଥିଲା ନିଜକୁ !

କେବେ ଇଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲା ଅପଲକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ।

ଲୁହ,କୋହରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପରେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲା ।

ଗଭୀର ହତାଶବୋଧ ଭିତରେ

ଯାହା ମିଳୁଥିଲା,ସେସବୁ ତା'ପାଇଁ ନଥିଲା ।

ଯାହାକୁ ସେ ଆଶା କରୁଥିଲା,

ସେସବୁ ଆଉ କାହା ଭାଗରେ ପଡ଼ୁଥିଲା ।

ଏବେ ସେ ବୁଝୁଥିଲା,

ପାଇବାର ଆଶା କାହିଁକି ଯେ ?

ପାଇବା କ'ଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଥାଏ ?

ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଇବି ରିକ୍ତ ହସ୍ତରେ ଫେରିବାକୁ ପଡେ,ଯଦି ଭାଗ୍ୟରେ ନଥାଏ !

ଏକଥା ବୁଝିବି,ସେ ବୁଝି ପାରୁନଥାଏ,

ଏବଂ, ପୁଣି ଖୋଜିବା ଜାରି ରଖୁଥାଏ !

ଏବେ ସେ ନିଶ୍ଚିତ ହେଉଥିଲାଯେ,

ଏଇ ଖୋଜିବାହିଁ ଜୀବନ !

ଯେ ଯାଏ ପାଇନାହିଁ ,ସେଯାଏ ଧାଇଁଥିବ,

ଯୁଝୁଥିବ !

ଖୋଜିବା ଆଉ ପାଇବା ଭିତରେ ଯାହା ରହିଲା

ତାହା କେବଳ ମୋହ,ତୁଛା ମୋହ !

ଏଇ ମୋହହିଁ ବଞ୍ଚେଇ ରଖେ ମଣିଷକୁ !

ମୋହ ନାହିଁତ ଜୀବନ ନାହିଁ !

ଖୋଜିବାହିଁତ ମୋହ !

ସେ ମୋହ କିଛିବି ହେଇ ପାରେ,କିଛିବି !

ତେଣୁ,ସେ ପୁଣି ଖୋଜି ଚାଲିଲା !

ଯଦିଓ ସେ ଜାଣିନଥିଲା,

ସେ ପ୍ରକୃତରେ କ'ଣ ଖୋଜୁଥିଲା !!

* * *

Mahapatra B Sunanda.

Bangalore.