" କାର୍ତ୍ତିକ ପୁନେଇ "

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମହାଭାରତର

ପଦ୍ମତୋଳା ଆବୁତ୍ତିରେ

ଧଡପଡ ହୋଇ ବିଛଣା ଛାଡ଼ିଲି

ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଖରେ । ।।1।।

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସ୍ୱର ପଞ୍ଚମ ରେ ରଖି

କହୁଥିଲେ ଶୋଇ ରୁହ,

କାର୍ତ୍ତିକ ପୁନେଇ ଡଙ୍ଗା ଭାଷା ମୋର

ବାଲି ଚରିଗଲେ ଦିଅଁ । ।। 2 ।।

ସବୁ ଅଳସୁଆ ମରିଥିଲା ବେଳେ

ଜନମି ଥିଲ ହେ ସାଇଁ,

ମୋହରି ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖାଥିଲା ତୁମ

ହାତକୁ ଧରିବା ପାଇଁ ।। ।। 3 ।।

ପାଖ ପଡ଼ିଶାଙ୍କ ଘର ଚାରିଆଡେ

ଲିଚୁ ମାଳ ଘାଇଁ ଘାଇଁ

ଘର ଆଗ ଆମ ଶ୍ରୀ-ହୀନ ଲାଗୁଚି

ଦୀପାଳି ଆଲୁଅ ପାଇଁ ।। ।। 4 ।।

ରଙ୍ଗ ବିରଙ୍ଗ ର ଝୋଟି ଝଲକୁଛି

ସଭିଙ୍କ ଦାଣ୍ଡ-ଦୁଆର,

ମୁରୁଜ ପୁଳାଏ ଧରେଇ ଦେଇଛ

କେମିତି ହେବ ସୁନ୍ଦର? ।। 5 ।।

ବଜାର ରୁ କିଣି ଆଣିଛନ୍ତି ସର୍ବେ

ଭଳିକି ଭଳିକି ଡଙ୍ଗା,

କଦଳୀ ପଟ ଟେ ଆଣିଛ ମୋ ପାଇଁ

ସତେ ମୋ କରମ ଭଙ୍ଗା ।। ।। 6 ।।

ଶାଢ଼ୀ-ଗହଣା ରେ ଲଦି ହେଇ ସର୍ବେ

ଗଲେଣି ତ୍ୱରିତେ ଚଳି,

ଅଲାଜୁକ ତୁମେ ଶୋଇ ରହିଅଛ

କରମ ଯାଉଛି ଜଳି ।। ।। 7 ।।

ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ମନ୍ତ୍ର ନିହାତି ବାଧିଲା

ଖଟରୁ ଉଠିଲି ଧାଇଁ,

ଥଣ୍ଡା ପାଣି ଗୁଡା ଢାଳି ହେଇପଡି

ହେଇଗଲି ରେଡି ମୁହିଁ । ।। 8 ।।

ଉଠୁ ଉଠୁ ତୁମ ଦରଶନ ଆଗୋ

ସବୁ ହେବ ଆଜି ଫାଷ୍ଟ,

କାର୍ତ୍ତିକ ପୁନେଇଁ ଆ-କା-ମା-ବୈ

ହେବାନି କିଛିରେ ଲାଷ୍ଟ । ।। 9 ।।

ସ୍କୁଟିଟାକୁ ବେଗେ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରିବାକୁ

ମାରିଦେଲି ଯେବେ କିକ,

ବଫାଦାର ମୋର ଓଲଡ଼ ମଡେଲ

ଶବ୍ଦ କଲା ଫିକ ଫିକ । ।। 10 ।।

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟେ ମୋର ମନ ଆନନ୍ଦରେ

ପାଳିଲେ କାର୍ତ୍ତିକ ପୁନେଇ,

ଦୀପ-ଫଳ-ଫୁଲ ସଜ ପଟୁଆଟା

(ତାଙ୍କ) ସର୍ବ ମନ ନେଲା ମୋହି । ।। 11 ।।

ଟି.ଭି ଵାଲା ତାଙ୍କ କାମେରା ଫୋକସେ

ପଟ କୁ ୟାଙ୍କ ରଖିଲେ

ଆମ ପରମ୍ପରା-ଐତିହ୍ୟ ର ସ୍ମାରକୀ

ବୋଲି କେତେ ବଖାଣିଲେ । ।। 12 ।।

ନିରିମାଖୀ ମୋର କୁତୁକୁତୁ ହୋଇ

ଦେଲେ ପରଦାରେ କହି,

ମୋ ପ୍ରାଣ ଈଶ୍ୱର, ସ୍ୱାମୀ ପାରିବାର

ଏସବୁ ତାଙ୍କରି ପାଇଁ । ।। 13 ।।

ଛାତି କୁଣ୍ଢେ ମୋଟ, ହୃଦ ଗଦ ଗଦ

ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ କହିଲି ଚାହିଁ,

ଐତିହ୍ୟ ଆମ ଦୀପ- ପଟୁଆରେ

ଲିଚୁ ମାଳେ ତାହା ନାହିଁ । ।। 14 ।।