!! କାର୍ତ୍ତିକ ପଞ୍ଚକ. !!

!! କାର୍ତ୍ତିକ ପଞ୍ଚକ. !!

କେତେ କାଳଖଣ୍ଡ ଗଲାଣି ଅଚିରେ

ସ୍ମୃତି ପାଦ ଚିହ୍ନ ଛାଡି

କେତେ ଧର୍ମ କର୍ମ ମାନବ ଜୀବନେ

ରହିଛନ୍ତେ ଭବେ ବେଢି ।

କାର୍ତ୍ତିକ ପଞ୍ଚକ ସରି....

ଧର୍ମ ମାସ ବୋଲି ଭୂବନେ ବିଦିତ

ଅମୀୟ ପଡେ କି ଝରି !

ପ୍ରକୃତିର ଚାରୁ ଋତୁ ଆବର୍ତ୍ତନେ

ଆସେ ଶୀତ ଧୀରେ ଧୀରେ

ଜଳଦ ପଟଳ ବିମୁକ୍ତ ଗଗନ

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶୀକରର ନୀରେ ।

ସୁମଞ୍ଜୁଳ ମଞ୍ଚ ପୁର ....

ପ୍ରକୃତିର ଶୋଭା ଅତି ମନ ଲୋଭା

ହସେ ସବୁଜ କେଦାର ।

ଭୀଷ୍ମ ପଞ୍ଚକଠୁ ପଞ୍ଚୁକ ଆରମ୍ଭ

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଯାଏ

ଚାତୁର୍ମାସ୍ୟା ବ୍ରତ ସମାପନ ହୁଏ

ଭକ୍ତିର ଭଜନ ଗାଏ ।

ପୁରେ ପୁରେ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ....

ବିଭୁ ନାମ ଧରି ସତ୍ୟ କୁ ଆଚରି

ପୂଣ୍ୟ ହୁଏ ପ୍ରାତଃ ସ୍ନାନ ।

ବୃନ୍ଦାବତୀ ମୂଳେ ମୂରୁଜ ର ଶୋଭା

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଓଳା ଯାଏ

ପୁର ନର ନାରୀ ଭକତି ଆଚରୀ

କାର୍ତ୍ତିକ ମାହାତ୍ମ୍ୟ ଗାଏ ।

ଆକାଶ ଦୀପ ଟି ଜଳେ.....

ହବିଷ୍ୟାଳିଙ୍କର କାୟ ମନ ବାକ୍ୟ

ପବିତ୍ର ବରଣେ ଝଳେ ।

ପାଞ୍ଚ ଦିନ ପାଇଁ ବକ ଯେ ଧାର୍ମିକ

ମୀନ ଖାଏ ନାହିଁ ବୋଲି

କେଉଁ କାଳୁ କଥା ଲଥା ରେ ରହିଚି

ମାନବ ଚିତ୍ତ କୁ ଛଳି ।

ଜୀବନରେ ଧର୍ମ ତରୀ ....

ଭବ ସାଗରରୁ ତରିଯିବ ହେଳେ

ବିଭୁପଦ ଆଶ୍ରା କରି ।।