କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର କାର୍ତ୍ତିକ ମାସଟି

ପବିତ୍ର ବାତାବରଣ ।

ଦାନ ପୂଣ୍ୟ ଅବା କାର୍ତ୍ତିକ ପୁରାଣେ 

ମଜ୍ଜିଯାଏ ସବୁ ମନ ।

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ

ବୃନ୍ଦା ମୂଳେ ବସି ନୀତି ।

ହବିସିଆଳି ଯେ ପୁରାଣ ପଠନେ

ଶ୍ରବଣେ ନିମଗ୍ନ ଥାନ୍ତି ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ଅଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ଭ୍ରାତ ଜଳନ୍ଧର

ଜନ୍ମ ଆଉ ବଦ୍ଧ କଥା ।

ସତୀବୃନ୍ଦାଙ୍କର ସତୀତ୍ୱ ହରଣେ

ହରିଙ୍କ ମାୟାର ଗାଥା ।

 ଶ୍ରାହରି ଚରିତ ଯେତେ କଲେ ପାନ 

ନ ମେଣ୍ଟଇ ମନୁ ଶୋଷ ।

ଅମୃତ ବି ତୁଚ୍ଛ ସେ ରସ ର ତୁଲେ 

ଶୁଣି ତାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଯଶ ।

ଚକୁଳିଆ ପଣ୍ଡା ସୁସ୍ୱରେ ଡାକନ୍ତି

ଥାଳ ଧରି ଗାଁଆ ଦାଣ୍ଡେ ।

ଚିତା ଚଇତନ ଲମ୍ବା ଉଦରକୁ

ତାଳପତ୍ର ଛତା ମୁଣ୍ଡେ ।

ପଞ୍ଚୁକେ ମୁରୁଜେ ଶୋଭଇ ଚଉରା

ସଞରେ ଆକାଶ ଦୀପ ।

ଦୀପାବଳୀ ରାତି ବାଣ ଫୁଟା ଭୀତି

ସୁନ୍ଦର ଘରର ରୂପ ।

ବଡବଡୁଆଙ୍କୁ ଡାକନ୍ତି ସୁସ୍ୱରେ

କାଉଁରିଆ ଜାଳି ପୁଣ ।

ଆ କା ମା ବଇ ଗୀତ ଗାଇଗାଇ

 ଜଳେ ବୋଇତ ବନ୍ଦାଣ ।

ରାଇ-ଦାମୋଦର ରୂପମନୋହର

କଦମ୍ବ ମୂଳେ ରାଆସ ।

ଗଜାମୁଗ ଭୋଗ ହବିସ ଡାଲମା

ଖାଇବ ପାଖକୁ ଆସ ।

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ଜାଣିଲେ

ମିଳେ ଭକ୍ତି ମୁକ୍ତି ପଥ ।

କଳିକାଳେ ଏଇ କାର୍ତ୍ତିକର ବ୍ରତ

ଅଟେ ପବିତ୍ର ମହତ ।