ଜନ୍ମ ଅଛି,ମୃତ୍ୟୁ ନାହିଁ

ବନ୍ଧୁ ପାଇଁ ପଦେ   କହିବି କହିବି

    ଭାବି ଭାବି ରହିଗଲି ।

କହି ପାରିଲିନି ଲେଖୁଲେଖୁ ମୁଁ ତ

   ଦୁଇ ଧାଡି ଲେଖିଦେଲି ।।

ସେ ଦୁଇ ଧାଡିରେ ଆକଣ୍ଠ ଅବ୍ୟକ୍ତ

   ଅକୁହା କାହାଣୀ ଥିଲା ।

କାହାଣୀ ତ ନୁହେଁ ଭାବର ଜୁଆର

  ଲେଖୁ,ଲେଖି ହୋଇଗଲା ।।

ହେ ବନ୍ଧୁ,ତୁମରି ଶବ୍ଦ ତରଙ୍ଗରେ

  ମୋ'କବିତା ଉଙ୍କି ମାରେ ।

ସେଇ କବିତାର ପ୍ରୀତିର ପରାଗ

   ହଜିଯାଏ ଦରିଆରେ ।।

    

ଲେଖିବି ଲେଖିବି ଲେଖି ଚାଲିଥିବି

   ଥକି ନ ପଡିବା ଯାଏ ।

ତୁମରି ପ୍ରେରଣା   ଅନୁସରୁଥିବି

   କଲମ ଚାଲିବା ଯାଏ ।।

ଜୀବନେ ଜୀବନ ଥିବାଯାଏ ମୋର

   କଲମ ମୋ'ଚାଲିଥିବ ।

ମଶାଣିକୁ ଯିବି  କଲମକୁ ନେଇ

    ସ୍ମୃତି ତାର ରହିଥିବ ।।

ସେ ସ୍ମୃତିରେ ତୁମ ଚିତ୍ରପଟ ରଖି

    ଆରପୁରେ ସ୍ମରୁଥିବି ।

ହେ ବନ୍ଧୁ ମୋହର ହେ ସଖା ମୋହର

   ଆଉ କି ଦେଇ ପାରିବି !!

ବନ୍ଧୁତା ଠୁ ବଳି ଅମୂଲ୍ୟ ଅଲିଭା

   ସମ୍ପର୍କ କି ଆଉ ଅଛି ?

ସେ ସମ୍ପର୍କ ଏତେ ମଧୁର,ମାର୍ମିକ

   ନାହିଁ ତା'ଉପମା କିଛି ।।

ଅଶକ୍ତିରେ ଶକ୍ତି ଅଭକ୍ତିରେ ଭକ୍ତି

  ଅପ୍ରୀତିରେ ପ୍ରୀତି ଥାଏ ।

ତାହାହିଁ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଅନିତ୍ୟରେ ନିତ୍ୟ

  ଅନ୍ଧାରେ ଆଲୋକିଥାଏ।।

ଯୁଗ ହଜୁଥିବ   ସମୟ ଲିଭିବ

   ବନ୍ଧୁତା ଚିର ଭାସ୍ୱର ।

ନଶ୍ୱର ସଂସାରେ ଶାଶ୍ୱତ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ

   ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗର ସ୍ୱର ।।

ମଶାଣି ମଣିଷ  ସମାପ୍ତି ଆୟୁଷ

   ବନ୍ଧୁଙ୍କ ସମାପ୍ତି କାହିଁ !

ବନ୍ଧୁ ତ ଅମର  ବନ୍ଧୁତା ଅକ୍ଷର,

   ଜନ୍ମ ଅଛି, ମୃତ୍ୟୁ ନାହିଁ ।।