ଜୀବନସାଥୀ

ନ ଥିଲା ତୁମ ସହ ଚିହ୍ନା କି ପରିଚୟ

ହଠାତ ଦେଖା ହୋଇଗଲା ତୁମ ସହ ମୋର

ଜହ୍ନିଫୁଲ ଫୁଟା ସଞ୍ଜବେଳେ

ସଂପର୍କର ନଈକୂଳେ ବାନ୍ଧିଦେଲା

କିଏ ଯେମିତି ସେତୁଟିଏ ।

ଏକା ଏକା ବଞ୍ଚିହୁଏନା

ସାଥିବିନା ଜୀବନଟା ଅଧୁରା

ବୟସର ଡେଣା ଲାଗିଗଲେ

ଉଡି ଶିଖିବାଟା ବେଶି କଷ୍ଟ ନୁହେଁ

ଖୋଜୁଥାଏ ସଦା ଜୀବନ ସାଥିଟିଏ ।

ଛୁଇଁଦେଲି ରାମଚନ୍ଦ୍ର ସାଜି ତୁମକୁ

ସକାଳର ସଦ୍ୟ କାକରଭିଜା ଗୋଲାପଟି ପରି

ହସିଉଠିଲ ତୁମେ ଖିଲି ଖିଲି ହୋଇ

ତରଳିଗଲା ତୁମ ମହମ ଦେହ

ମୋ ଘନ ଘନ ଖର ନିଶ୍ଵାସରେ ।

ହାତ ପରେ ହାତ ଥାପି

ପାଦରେ ପାଦ ମିଳାଇ

ଦୃଢ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଲ ମୋତେ

ଅନେକ ଦୂର ଚାଲିବାକୁ

ଇସାରା କଲ କେତେ ଆଖିରେ ।

ଅଦିନିଆ କୁହୁଡିରେ ଜଳିଯାଉଛି ଆଜି କାହିଁ

ଫଗୁଣର ମୋ ପେନ୍ଥାପେନ୍ଥା ବଉଳ

ପଣ କରିଥିଲେ ହାତ ପରେ ହାତ ଛନ୍ଦି

ସବୁ ପାପ ଜାଳିଦେଇଥିଲେ ସେଦିନ ହୋମନିଆଁରେ 

ମନ ପ୍ରାଣ ଆମେ ଏକାଠି କରି ।

କଥା ଥିଲା ଆମ ଭିତରେ ପରସ୍ପର

ଜୀବନର ଉଠାଣି ଗଡାଣି ରାସ୍ତାରେ

ଯେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଆସୁ ପଛେ

ଚାଲିବା ଆମେ ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ

କେହି କାହାଠାରୁ କେବେ ଯିବାନି ବାହାରି ।

 ଋତୁ ବଦଳିଲା ପରି ବଦଳିଗଲୁ ଆମେ

ତୁମେ ବାଛିନେଲ ତୁମ ବାଟ

ଆଉ ମୁଁ ମୋର ଅଲଗା ବାଟ

ଭଲ ଲାଗୁନି ଆଉ ପାଦ ମିଶାଇ

ତୁମ ସହ ଚାଲିବାକୁ ଅନେକ ଦୂର ।

ବାଟରେ ଆଜି ଅଚିହ୍ନା ବାଟୋଇଙ୍କ ଭିଡ

ଟାଣି ନିଅନ୍ତି ସମ୍ମୋହନ କରି ନିଜ ଆଡକୁ

ସେମାନେ ବି କିଛି କମ୍ ନୁହଁନ୍ତି

ସନ୍ଦେହ ଭୁଲ ବୁଝାମଣାର ଚେନେ ଦୁର୍ବଳ ମାଟିରୁ

ଉଦ୍ୟତ ସଦା ଉପାଡିବାକୁ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଚେର ।

ପ୍ରେମର ଗଭୀରତା ମାପିବା ସହଜ ନୁହେଁ

ଦେହ ସହ ଦେହର କ୍ଷଣିକ ଉତ୍ତେଜନା

ରକ୍ତ ମାଂସର ସ୍ନାୟୁବିକ ଉଷ୍ଣତା ପରେ

ଶୀତଳ ହୋଇଯାଉଥିବା ବରଫ ଦେହ

ଭୁଲିଯାଇଥାଏ ପ୍ରେମର ହିମାଳୟକୁ ।

ବିଶ୍ଵାସର ଇଟାରେ ଗଢି ଜାଣିଲେ ସଂସାର

ପ୍ରେମର ସବୁ ରଙ୍ଗ ମାଖି 

ପରସ୍ପର ଉତ୍ତମ ବୁଝାମଣାର ଆଲୋକ ଜାଳି

ଗଢିବାକୁ ହେବ ସୁନ୍ଦର ଭବିଷ୍ୟତଟିଏ

ହାତ ଧରାଧରି ଦୁହେଁ ଚାହିଁଥିବା ସଦା ପରସ୍ପରକୁ ।