ଜୀବନ

ଜୀବନ ଟା ଖାଲି / ତୁଛା ବାଲିଘର

ମିଛ ମାୟା ଭରା / ଅନିତ୍ୟ ସଂସାର ।।

ରାତିରେ ଯେପରି / ଫୁଟଇ ଶେଫାଳି

ସକାଳୁ ସକାଳୁ / ଯାଇଥାଏ ଝରି ।।

ସେପରି ଜୀବନ / ଅଟେ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ

ସ୍ଥିତିହୀନ କେବେ / ଅଛି କେବେ ନାହିଁ ।।

ଜୀବନ ଗୋଟାଏ / ପ୍ରଜ୍ବଳିତ ଦୀପ

ତଇଳ ବିହୁନେ / ହୁଏ ନିର୍ବାପିତ ।।

ତେମନ୍ତେ “ଆୟୁଷ-/ ତଇଳ; ବିହୁନେ

ଏ ଜୀବନ ଦୀପ / ନଜଳଇ କ୍ଷଣେ ।।

ସଂସାର ସାଗରେ / ଜୀବନର ତରୀ

ସଦା ଟଳମଳ / ବେଳେ ଯାଏଁ ବୁଡି ।।

ନୀରଜ ଦଳର / ଜଳ ଏ ଜୀବନ

ପବନ ପ୍ରବାହେ / ହୁଏ ଦୋଳାୟନ ।।

ଇଛ୍ଛେ ମୃତ୍ୟୁ ସିନ୍ଧୁ / କରାଳ ଲହରୀ

ଭେଟିବ ଜୀବନ / ଧାଏଁ ସେହିପରି ।।

ଭବରଙ୍ଗ “ରଙ୍ଗ- / ମଞ୍ଚରେ; ଜୀବନ

ଅଭିନୟ ଶେଷେ / କରଇ ପ୍ରସ୍ଥାନ ।।

ମହାଜାଗତିକ / ବିଧାନେ ଜୀବନ

ବ୍ୟବସ୍ଥାପିତ ଏ / ଜନମ ମରଣ ।।