ଜୀବନ

ଜୀବନର ଅର୍ଥ ଆଉ 

ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟ 

ବୁଝିବାକୁ ବୋଧହୁଏ ନୁହେଁ 

ଜୀବନ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ।

 

କେତେବେଳେ ଜୀବନଟା

ପୁଷ୍ପିତ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ,

ଲାଗେ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର,

କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ହଜି ସବୁଜିମା ସବୁ

ସବୁଜ ଗାଲିଚା ହୁଏ ଶୁଷ୍କ ଓ ମଳିନ ।

 

ଏଇ ଜୀବନଟା କେବେ କେବେ,

କଳ କଳ ଜଳସ୍ରୋତ ପରି

କେବେ ଚିକ୍‍ ଚିକ୍‍ 

ସୂର୍ଯ୍ୟର ସୁନେଲି କିରଣ,

ଜାଣିହୁଏ ନାହିଁ କେତେବେଳେ 

ଧୋଇ ଯାଏ ସବୁରଙ୍ଗ 

ଫିକା ଲାଗେ ଅବଶିଷ୍ଟ 

ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ପରିଧି ।

 

 

ଏ ଜୀବନ ପୁଣି ହୁଏ

ଶୁଷ୍କ ମରୁବାଲି,

ନଥାଏ ରଙ୍ଗ ବା ସୁଗନ୍ଧ 

ବାରି ହୁଏ ନାହିଁ କିଛି

ଉତ୍ଥାୀନ ପତନ ।

 

ଧାରଧାର ବାଲିସ୍ରୋତ

ଭରିଦିଏ ଭୟର ଭଣ୍ଡାର

ବୁଝିବା ପୂର୍ବରୁ

ଜୀବନର ଅସଲ ମହତ୍ତ୍ୱ ,

କ୍ଷଣକରେ ଧସିଯାଏ

ମରୁବାଲିର ପାହାଡ ।

 

କ’ଣ ତେବେ ଗତି ଜୀବନର ?

କ’ଣ ଅବା ଜୀବନର ସ୍ଥିତି ?

ବୁଝୁ ବୁଝୁ ମଣିଷର ପାର୍ଥୀବ ଶରୀର

ମିଶିଯାଏ ପଞ୍ଚଭୂତେ

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ କରିଦିଏ ଆଗାମୀ ପିଢିକୁ

ସାଉଁଟେ ସେ

ଜୀବନର ଅର୍ଥ ସରଳାର୍ଥ ॥