ଜୀବନ ଯେମିତି

"ଜୀବନ"-ମାତ୍ର ତିନୋଟି ଅକ୍ଷର

କିନ୍ତୁ ନିହାତି ଏକ ଅଛିଣ୍ଡା ଅବୁଝା ଗଣିତ

କାହାଲାଗି ଆଲୁଅ ର ଫୁଆରା ତ

କାହାପାଇଁ ଅନ୍ଧାର ର କାଲରାତି

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ କିମ୍ବା ଲିଭି ଯାଇଥିବା ଦୀପର ସାଳିତା ।

ସେପାଖରେ କାହାପାଇଁ

ଉଦୟ ରାଗ ର ସୂର୍ଯ୍ୟ

ଉତ୍ସାବର ରଙ୍ଗଭରା ଝିଲିମିଲି ତାରା ପରି

ଏପଟରେ ସବୁ କିନ୍ତୁ

ନିସ୍ତବ୍ଧ- ନିଶୁନ ଲଗ୍ନ

ଫଟା-କପାଳର, ଭଗ୍ନ ଏକ କାଚଘର ପରି -1-

କାହା ପାଇଁ ଜୀବନଟା

ଉଡ଼ନ୍ତା ପକ୍ଷୀ ପ୍ରାୟେ

ଆଲ୍ହାଦିତ, ଅପହଞ୍ଚ ସୀମାହୀନ ନୀଳ ଆକାଶର

ଆଉ କିନ୍ତୁ କାହା ପାଇଁ

ପୋଡା କାଠ ଖଣ୍ଡ

ଯେତେ ରଙ୍ଗ ଭରିଲେବି ବର୍ଣ୍ଣ ହୀନ ବିରସ ନିଥର -2-

ଜୀବନଟା ନିଶ୍ଚେ ଏକ

ସୁମଧୁର ଶ୍ରୀ-ରୂପ ରାଗିଣୀ

ମିଠା ମିଠା ସଂଗୀତର ମୋହୁଥିବା ଅଭୁଲା ଉନ୍ମାଦ

ପୁଣି ତାହା ଫିକା ଫିକା

ହତାଶା ଓ ଶୁନ୍ୟତାର

ହୋମପରେ ବେଦୀ-ନିଆଁ ଲିଭିଜିବା ପ୍ରାୟ ନିରବ ନିସ୍ତବ୍ଧ -୩-

ଜୀବନଟା ଅଫୁରନ୍ତ

ଅସୁମାରୀ ଆଶାର ଲାଳିମା

ସ୍ୱପ୍ନ ହୋଇ ଆଣିଦିଏ ବଞ୍ଚିବାର ନିତ୍ୟ ନୁତନ ପ୍ରେରଣା

ପୁଣି ସ୍ୱପ୍ନ ହଜିଯାଏ

ଆଉ କାହା ଲାଗି

ଭଙ୍ଗା ଡାଳ ସମ, ଦିଏ ଖାଲି ଶ୍ଲେଷଭରା ଅଶେଷ ଯାତନା -4-

ଜୀବନଟା ତେବେ କଣ

ଦ୍ରୁତଗାମୀ ଅମାନିଆ ଅଶ୍ୱ?

ଲଗାମକୁ କସି ଦେଲେ ଅଜ୍ଞାକରି ନିହାତି ମନୁଆଁ

ଧରି ନଜାଣିଲେ ରଜ୍ଜୁ

ଏକ ଝଟକାରେ ଫିଙ୍ଗି

ସାରିଦେଵ ଆତ୍ମ ପରିଚୟ, ସ୍ଥିତବସ୍ଥା ସର୍ବସ୍ୱ ଠିକଣା -୫-

ଜୀବନଟା ତେବେ ନିଶ୍ଚେ

ଅନାହାତ ମୁକୁଳା ଆହ୍ୱାନ

ନେଇ ଆଣି ଥୋଇ ଯେ ପାରିଲା, ମଥାରେ ତା ବିଜୟ ମୁକୁଟ

ଦ୍ଵନ୍ଦ ଆଉ ଭୟ ମଧ୍ୟେ

ନପାରିଲେ ଧରି

ଲିଭିଜିବ କାଳର କପାଳେ, ଧୋଇଯିବ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଅତୀତ -୬-

ଜୀବନଟା ବନ୍ଧୁ

ଏକ ଅଲେଖା କାଗଜ

ଯେଉଁ ରଙ୍ଗ ମାଖିଦେଲେ, ଝଲସିବ ସେଇ ରଙ୍ଗ ପରି

କେତେବେଳେ ସ୍ୱପ୍ନ ତ

କେତେବେଳେ ନିରାଶର ବାଲି

ଅବା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଛିଟା, ତ୍ୱରିତ ବିଜୁଳୀ

ଜୀବନଟା ସେଥିପାଇଁ ଏକ "ପ୍ରହେଳିକା"

ବୁଝିନି କେ ବୁଝିବି ହୁଏନି, ଅଡୁଆ ସୁତାର ବୁଢିଆଣି ଜାଲପରି।