ଝରକା ଆର ପାଖ ଦୁନିଆ

ଝରକା ଆରପାଖେ ,

ବହୁଥିବା ଥିରି ଥିରି ଅମାନିଆ ବାଆ,

ଗ୍ରୀଲ୍ ଫାଙ୍କ ଦେଇ କାନରେ ଫୁଙ୍କି ଯାଉଥିଲା,

ସଙ୍ଗେ ବୋହି ଆଣିଥିବା,

ଦୂର ମନ୍ଦିରରୁ ସଞ୍୍ଜ ଆଳତୀ ର ଶବ୍ଦ,

ଆଉ ପୁଣି ମସଜିଦ ମିିିିନାରରୁ ଧୀର ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଟିଏ,

ମତେ ଅବଗତ କରାଇବାକୁ ରବିର ଅସ୍ତ ଗମନ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ,

କଜଳ ପାତିିଆ ବାଦଲ ଖଣ୍ଡ ଗୁୁୁୁୁୁଡ଼ିକରେ ,

ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥିଲେ,

ସହସ୍ର ଜଣା ଅଜଣା ଗ୍ରହ , ନକ୍ଷତ୍ର ମାନେ,

ସତେ ଯେପରି ମାଳ ମାଳ ଖଦ୍ୟୋତ ,

ଆକାଶରେ ଡେଣା ମେଲି ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲେ, 

ରାତି ର ଆଗମନେ ହୋଇ ଆନନ୍ଦ ବିିିଭୋର ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ,

ଦଣ୍ଡାୟମାନ ସୁଉଚ୍ଚ ଅଟ୍ଟାଳିକା ମାନ ,

ଦୁଲୁକୁ ଥିଲେ ନୃତ୍ୟ ଗୀତ ଆସରରେ,

ଉଜ୍୍ୱଳମୟ ଦିଶୁଥିଲେ ,

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ଆଲୁଅରେ,

ସେଇ ତେଜିିିୟାନ ଆଲୋକର ,

ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଆଢ଼ୁଆଳରେ ଲୁଚି ଯାଉଥିଲା,

ହସ ହସ ଚେହେରା ପଛରେ ଥିବା ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ,

କେତେ ଯେ ଟଳ ଟଳ ପାଦ ,

ଢଳ ଢଳ ରକ୍ତିମ ଆଖିିିଡୋଳା ,

ବିଷାକ୍ତ ଦେଶିି ବିଦେଶି ପାଟିର ଦୁୁୁୁର୍ଗନ୍ଧ ,

ବିଷମୟ କରି ପକୋଉଥିିିଲା ଅଗଣିତ ସଂସାର,

ସେ ସଂସାରେ ଛଟ ପଟ କୋମଳ ଶୈଶବ,

ଅବସାଦ ଗ୍ରସ୍ତ ହୃଦୟ ଓ ସିନ୍ଥିର ସିନ୍ଦୂର ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ ,

ରାତ୍ରିର ଅନ୍ଧକାରେେ,

ସୂୂର୍ଯ୍ୟ ର ପ୍ରଖରତାରେ ସାଧୁବାଦର ଡିଣ୍୍ଡିମ ପିଟୁଥିବା,

କେତୋଟି ମୁଖୁଟା ପିିନ୍ଧା ଚେହେରାର ,

ସାଦରେ ମୁୁୁଖା ଖୋଲୁଥିଲେ ,

ସହର ତଳ ବଦନାମ ଗଳିିର ସେ,

ଫୁୁଲ ସଜା ମହ ମହ ବାସୁଥିବା କୋଠରୀ ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ,

ରାସ୍ତା କଡ ବତି ଖୁୁଣ୍ଟ ତଳେ ,

ଆଶ୍ରୟରତ ବାସହୀନ ବୁୁୁଲାବିକାଳିି ଗଣ,

ଟଲି ତଳେ ପାଲରେ ବିକ୍ରୟ ସାମଗ୍ରୀ ଢାଙ୍୍କକି ରଖି,

ଉପରେ ଚାଦର ଘୋଡି ହୋଇ ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ,

ଉପହାସ କରୁଥିଲେ,

ମୁଦ୍ ଗର , ହୋଟେଲ ଓ ପଥିକ ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳୀ ଗୁଡିକୁ।

ଝରକା ଆର ପାଖେ ,

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିିମ ଚାଦର ବିଛେଇ ଦେଲା ସୂର୍ଯ୍ୟ,

ଲୁଚେଇ ଦେଲା ସବୁତକ ଅନ୍ଧକାର ତଳ ଆବର୍ଜନା,

ଫୁଟେଇ ଦେଲା ମନୋମୁଗ୍ଧକର କମଳ,

ପାଖୁଡ଼ା ପାଖୁଡ଼ାରେ ଭରିଦେଲା ଆଶାର ଆଲୋକ,

ରଜନୀର ରାଜତ୍ୱ ଫିକା ପଡ଼ିଗଲା ଦିବସ ଜ୍ୱଳାରେ ।