ଝଡ ଆସି ଚାଲିଗଲା ପରେ

ବିଭୀଷିକାର ଝଡ ଆସି ଚାଲିଗଲା ପରେ

ଭୟାବହ ରାତ୍ରୀର ନୀରବତା ଭିତରେ

ଭାବୁଥିଲି ପଶ୍ଚାତାପ ର ନଈ

କାନ୍ଦୁଥିବ ଦୁଇ ଧାର ଛୁଇଁ ।

ଭାଙ୍ଗି ପଡିଥିବ ଜୀବନର ସତ୍ତା

ମନସ୍ତାପର ଗ୍ଳାନିପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟରେ ,

ଉଲକା ଖଣ୍ଡ ଖସିବା ଭଳି

ଜଳିପୋଡି ଛାରଖାର ହୋଇ ଯାଇଥିବ

ନିଜର ସେ ଧୃଷ୍ଟତା ଭରା ଆଚାର ବିଚାର ।

କିନ୍ତୁ ଅବଶୋଷ, ସେମିତି କିଛି ହୋଇ ନ ଥିଲା ,

ଅଧିକନ୍ତୁ ଅଂହ ଆଉ ଅହମିକା ର ନଈ

ନିର୍ଲଜ ପଣିଆର ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ ଆହ୍ଲାଦିତ ହୋଇ

ଅମାନବିକତାର ଗଭୀର ପାଦ ଦେଶକୁ

ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥିଲା ।