ଜଗତ ଠାକୁର

ସତ୍ୟ, ଧର୍ମ ଆଉ ନ୍ୟାୟର ପଥରେ

ମଣିଷ ମାୟାରେ ହୁଅଇ ବାଇ ,

ସତ୍ୟର ପଥରେ ମିଳଇ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ମଣିଷକୁ ମାରେ ମଣିଷ ହାଇ ।

ନ୍ୟାୟର ଆଶାଟି ମୃଗତୃଷ୍ଣା ସମ

ମେଣ୍ଟେନାହିଁ ଏଠି କାହାରି ତୃଷା ,

ଧର୍ମ , ଅଧର୍ମର ଦୋ ଛକି ରାସ୍ତାରେ 

 ମଣିଷ କରଇ କେବଳ ଆଶା ।

କର୍ମରେ ଭରସା ଧର୍ମରେ ଜିଜ୍ଞାସା

ଶ୍ରଦ୍ଧାକୁ ସାଉଁଟି ଗଡ଼େ ବୟସ,

ଗୋଧୂଳି ବେଳାରେ ସନ୍ଧ୍ୟାଦୀପ ଦେଇ

ପ୍ରଭୁପଦେ ରଖେ ନିଜ ବିଶ୍ୱାସ ।

ନିଆଶ୍ରୀ ଜୀବନ ହୁଏ ଢଳଢଳ 

ଜଳେ ପଡ଼ି ନିଶ୍ଚେ ଯିବ ମିଳେଇ ,

ବିଶ୍ଵାସ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି

ପ୍ରଭୁ ସତ୍ ପଥେ ନେବ କଢ଼େଇ । 

ଶୀତ ସକାଳର ଶିଶିରର ସମ 

କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ଏ ଜୀବନ ମୋର ,

କେ ' କରେ ଆଦର ଅବା ଅନାଦାର

ତୁମ ଛଡ଼ା ଅବା କିଏ ନିଜର ।

ଜୀବନ ବେଳାରେ ସ୍ମୃତି ଅନୁଭୂତି

ବଳବନ୍ତ, ବଳୀୟାନ ସେ ଅତି ,

ସବୁଠୁଁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ ଜଗତ ଠାକୁର

ତୁମ କୃପା ବିନା ନାହିଁ ମୁକତି ।