ଜଗନ୍ନାଥ ଓ ଘୋଷଯାତ୍ରା

ନୀଳାଚଳ ଧାମେ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଅବତାର

ଚାରିକୋଟି ଓଡିଆଙ୍କ ହୃଦୟର ଅଧୀଶ୍ଵର

ଧରି କେବେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ପୁଣି ସ୍ଥୁଳକାୟ ଶରୀର

ଲୀଳାମୟ ତୁମେ ସଦା ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଅଗୋଚର ।

ବଡସାନ ଛୁଆଁ ଅଛୁଆଁ ଧନୀ ନିର୍ଦ୍ଧନୀ ଜାତି ଓ ଜାତିର

ନାହିଁ ବଡ ଦେଉଳେ କେବେ ପାତର ଅନ୍ତର

ସର୍ବଧର୍ମ ସମନ୍ଵୟର କରୁଣା ସାଗର

ଅତୁଳନୀୟ ତୁମ ମହିମା ଅପାର ।

ଜନ୍ମମୃତ୍ୟୁ ଲୀଳାଚକ୍ରେ ହୋଇ ନବକଳେବର

ପତିତ ପାବନ ଲାଗି ଖୋଲିଦିଅ ପଥ ମୁକ୍ତିର 

ଭାଇ ଭଉଣୀ ସଙ୍ଗେ ଧରି ପଟୁଆର 

ଭକ୍ତଙ୍କ ମେଳେ ହୋଇଯାଅ ଏକାକାର ।

ବରଷକେ ଥରେ ମିଳନ ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାର

ଭାବ ଓ ବିଶ୍ଵାସର ତୁମେ ଅନାଦି ଅଣାକାର 

ଜୀବନ ବଡଦାଣ୍ଡେ ଗଡେ ନନ୍ଦିଘୋଷ ମୋର

ଘଣ୍ଟ ହୁଳହୁଳି ମୃଦଙ୍ଗର ତାନେ ମୁଁ ଅଧୀର ।

ବୁଦ୍ଧି ଅଟଇ ସାରଥୀ ମୋ ରଥର

ସୁଶୋଭିତ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଅଶ୍ଵ କି ମନୋହର

ଘୋଷଯାତ୍ରା କାଳେ ଲଗାମ ଧରିଛି ମନର 

ତୁମ ପ୍ରେମେ ସଦା ଉଲ୍ଲସିତ ଜୀବନଟା ମୋର ।

ଶେଷ ଅଛି ପରା ସବୁ ଆରମ୍ଭର 

ଯାତ୍ରା ଶେଷେ ଵାହୁଡି ଯିବା ପୁଣି ଘର

ଛାଡି ରାଗ ହିଂସା ଅଭିମାନର ସଂସାର

ବାଣ୍ଟୁଥିବା ସଭିଙ୍କୁ ହର୍ଷ ଉଲ୍ଲାସର ଉପହାର ।