ଜାଗ ମାଆ ସନ୍ତୋଷୀ

    

ଆଶା ନଦୀ ତୀରେ ଭାବର ମନ୍ଦିରେ

  ଜାଗ ମା, ଭବାନୀ ଜାଗ,

କେତେ ଆଉ ଲୁହ ପଖଳା ସାଗରେ

   ଦେଖିବ ମୋର ଅଭାଗ୍ୟ ।

ମୋ' ମନ ତୀରରେ ଅମା ଅନ୍ଧକାର

   କେତେ ଢେଉ ଆସି ଫେରେ,

ହୃଦ ବେଳାଭୂମି ଶ୍ରୀ ପଦ ପୟର

     ଖୋଜୁଅଛି ବିକଳରେ ।

ଅମାନିଆ ଝଡ଼ ନୀଡ଼ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ

   ଉଡାଇ ପ୍ରଖର ସ୍ରୋତେ,

ଲୁହଝରି ଯାଏ ଭିଜା ପଣତଟି

  ଲୋଟୁ ଅଛି ତୋର ପାଦେ ।

ଜନ୍ମ ଦେଇ ମାଆ କଷଣ ଭୂଷଣ

 କେତେଲୋ ପରୀକ୍ଷା ତୋର,

ହୀନିମାନ ମୋର ତୋର ଆଭୂଷଣ

   ବେଳ ଗଡିଯାଏ ମୋର ।

ମାଆ ହୋଇ ତୁହି କେମିତି ସହୁଛୁ

   ତୋ ପିଲାର ଅନୁଭବ,

ଲୁହେ ଅଭିଷେକ ହୃଦ ଜ୍ୱଳନ କୁ

    ଯଜ୍ଞ ଆହୁତି ମୋ ଭାବ ।

ଗଙ୍ଗାତୀରେ ମୋର ଶୋଷ ନ ମେଣ୍ଟିଲେ

   ଭାଗ୍ୟତ ବଇରୀ ମୋର,

ଭାଗ୍ୟଦାତ୍ରୀ ତୁହି ନିରିମାଖି ପଣେ

    ଅବୁଝା ମୋ ଲୁହଧାର ।

ମୋର ମନକଥା ଜାଣୁ ବୋଲି ସ୍ୱୟଂ 

    ଆଜିମୁଁ ଝୁରଇ ତୋତେ,

 ଝିଅ ଅପରାଧି ମାଆ କ୍ଷମାମୟୀ 

    ମମତା ଝରେ ପଣତେ ।

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜହର ସମ୍ପର୍କ ଘାଟର

  ଅପ୍ରମିତ ଦୁଃଖସାର,

ମୋହ ତିମିରର ନିରାଶା ଅନ୍ଧାର

  ଭରସା ମାଆଲୋ ମୋର ।

ଜାଗି ଉଠ ମାଆ ପାହିଯାଉ ରାତି

   ଅମା ଅନ୍ଧକାର ତେଜି,

ଦର୍ଶନେ ପରାଣ ଲଭୁ ମା, ପ୍ରଶାନ୍ତି

    ଶାନ୍ତିର ସୁବାର୍ତ୍ତା ସାଜି ।

ତୋଠାରୁ କେ ବଡ଼ ମାଗିବି ଲୋ ତୋତେ

    କହି ଦେ ଲୋ ଥରେ ମୋତେ,

ମାଗିଲିନି ବୋଲି ଅସୁମାରୀ ଦୁଃଖେ

    ପରୀକ୍ଷା କରୁଛୁ କେତେ ।

ଜୀବନ ବେଳା ରେ ସଞ୍ଜ ହୋଇଲାଣି

   ଆଉ ବା କେତେ ମୋ ଦିନ,

ରାତି ପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲେ ମା, ରାଣୀ

    ବିଦାୟ ବେଳାର ଲଗ୍ନ ।

କାନ୍ଦେ ଆଜି ଧିରେ ଆଖି ଲୁହ ଧାରେ

   ଝୁରୁଛି ମୋର ପରାଣ,

କାଲି କାନ୍ଦିବୁ ମୋ ବିଦାୟ ବେଳାରେ

   ଆତ୍ମା ମୋ ହେବ ଦହନ ।

ତୋ ଭଲ ପାଇବା ମମତା ହେଉ ବା 

    ହୃଦୟେ ହୋଇଛି ଗାର,

ନିରବତା ତୋର ସହିବା ଅଧିର

    ଭାଙ୍ଗେ ହୃଦୟ ମୋହର ।

ବିକଳତା ମୋର ହୃଦୟକୁ ତୋର

    ଶୁଭୁନାହିଁ ଲୋ କିମ୍ପାଇ,

ହୋଇଲୁ ପଥର ଉଣା ଭାବ ମୋର

     ଜୀବନ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗଇ ।

ଉଠାଇ ଦେ ମାଆ ଚେତନା ର ଦ୍ୱାରେ

    ସ୍ନେହର ପରଷ ଭରି,

ମନ କଦମ୍ବରେ ତୋ ନାମ ଅଧିରେ

      ଜପୁଥିବି ମୁଁ ସୁମରି ।

ସନ୍ତୋଷ ଦାୟିନୀ ମାଆଲୋ ସନ୍ତୋଷୀ

     ମୋ ଜୀବ ଜୀବନ ତୁହି,

ଏ ସଂସାରେ ତୁହି କେତେ ଦୟା ବହି

      ଦୁଃଖ ଲିଭାଉ ଜନନୀ ।

ସଂସାର ସାଗରେ ହେଲାଣି ଅଧିରେ 

  ଜାଗଲୋ ଭବାନୀ ଜାଗ,

ନିରାଶ୍ରୟା ମା, ଲୋ ଡାକୁଛି ଅନ୍ତରେ 

    ଅମୃତ ଭରି ଦିଅଗୋ ।