ଇଶ୍ବରଙ୍କୁ ଚିଠି

ମଶାଣି କାନ୍ଧୁଛି ମଣିଷଙ୍କୁ ଦେଖି

ସହିଁ ପାରୁନି ଏ ଦୃଶ୍ୟ,

ମଲା ମଣିଷର ଲାଇନ ଲାଗିଛି

ଲାଗୁନି କିଛି ବିଶ୍ବାସ !

ଥକି ପଡିଲାଣି ସବକୁ ପୋଡାଇ

ହେଉନାହିଁ କେବେ ଶେଷ,

ମଲା ମଣିଷର ଲାଇନ୍ ଲାଗିଛି

ଲାଗୁନି କିଛି ବିଶ୍ବାସ !

ଇଶ୍ବରଙ୍କ ପାଖକୁ ଚିଠି ଲେଖିବ

ମଶାଣି ମନେ ଭାବିଛି,

ଯମପୁର ରାଜା ମର୍ତ୍ୟ ମଣ୍ତଳକୁ 

ସତେ ଓଲ୍ହେଇ ଆସିଛି ?

ମନେ ଭାବିଛି ମଶାଣି ପୁଣିଥରେ

କେମିତି ଲେଖିବ ଚିଠି,

ଇଶ୍ବରଙ୍କ ଅନୁମତିରେ ପତ୍ର ହଲେନି

ଦିନ ଭି ହୁଏନି ରାତି ।

ତଥାପି ଲେଖିଛି ଚିଠି ଖଣ୍ତିଏ ସେ

ଦେବା ପାଇଁ ଇଶ୍ବରଙ୍କୁ,

ଯେତେ ବଡ ହେଲେ କଣ ହେବ

ଆଜି ଡର ନାହିଁ ତାକୁ ।

ଚିଠି ଭିତରେ ଲେଖିଛି ମଶାଣି

କିଛି ଏମିତି ଶବ୍ଦ

କଣ ପାଇଁ ଜାବୁଡି ଧରିଛ ଇଶ୍ବର

ଏତେ ବଡ ବଡ ପଦ ।

ତମ ଶକ୍ତି ହାର୍ ମାନିଗଲାଣି କି

ସାମାନ୍ୟ କରୋନା ଠାରୁ,

ସମସ୍ତଙ୍କ ଭରସା ଉଠି ଗଲାଣୀ

ଇଶ୍ବର ତୁମ ଉପରୁ ।

କେହିଁ ଭରସା କରୁନାହାନ୍ତି ଆଉ

ତୁମକୁ ହେ ଭଗବାନ,

ଫେରେଇ ପାରିବକି କେମିତି କୁହଁ

ମଲା ମଣିଷ ଜୀବନ ?

ମିଛରେ କୁହଁ ସାରା ସଂସାର ମୋର

ଏଠି ସମସ୍ତେ ନିଜର,

କଣ ପାଇଁ ଆଜି ଚୁପ୍ ରହିଅଛ

ତୁମକୁ ଲାଗୁଛି ଡର ?

କହିବା ଲାଗେ ଅତି ସହଜ ସବୁ

କରିବାକୁ ଲାଗେ କଷ୍ଟ

ତୁମ ପଦ ପଦବୀ ଛାଡି ଦିଅ ସବୁ

ତୁମେ ନୁହଁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ।