ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ସପତ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗାୟିତ ହୋଇ

ଆକାଶରେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ବରଷା କାଳରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ

ରହି ନ ଲିଭଇ ମନୁ ।

ସପତ ରଙ୍ଗର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ ସତେ କି

ଆଙ୍କିଛି କେ ଆକାଶରେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ ଦେଖିଦେଲେ ଥରେ

ତନୁ ମନ ଆମ ହରେ ।

ବାଇଗଣୀ ଘନନୀଳ ନୀଳ ସବୁଜ

ହଳଦିଆ ନାରଙ୍ଗୀ

ଲାଲ ଏଇ ସାତ ରଙ୍ଗରେ ରଞ୍ଜିତ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସପ୍ତରଙ୍ଗୀ ।

ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଦେଖିବା ସହଜ ନୁହଇ

ଧନୁକୁ ଦେଖି ତାଙ୍କର

ପୁଲକିତ ହୁଏ ସଭିଙ୍କର ମନ

ଦିଶଇ କେଡେ ସୁନ୍ଦର ।

ମନରୁ ନ ଲିଭେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଶୋଭା

ପିଲା ଠାରୁ ବୁଢା ଯାଏଁ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଟିକି ଦେଖିବା ପାଇଁକି

ସର୍ବଦା ମନ ବଳାଏ ।

ସୃଷ୍ଟି କରତାଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ସୃଜନୀ

ଆପେ ମନକୁ ଆସଇ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଦେଖି କବିତା ରଚିବ

କବି ମନ ହାଇଁ ପାଇଁ ।

ପ୍ରେମୀ ପ୍ରେମାସ୍ପଦ ଦେଖି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ମନେ ଜାଗେ ଉନ୍ମାଦନା

ଆକାଶରେ ରହେ କିଛି ସମୟ ସେ

କେବେହେଁ ଭୁଲି ହୁଏନା ।

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁମେ ଜଗତ କରତା

ଧନ୍ୟ ତୁମର କରଣି

କି ବିଚିତ୍ର ଚିତ୍ରେ ଗଢିଛ ଏହାକୁ

ଜମାରୁ ଭୁଲି ହୁଏନି ।