ଈଶ୍ଵରୀ

ବେଳେବେଳେ ଅକାରଣେ ଗାଳିଦିଏ କେହିଜଣେ !

ମିଠା ରାଗ ରୁଷାର ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ କାନିରେ ବାନ୍ଧି ,

ବଜାର ଯାଏ , କିଛି ମିଠେଇ ଆଣେ ,

ବ୍ୟାଗ୍ ଟି ହାତରୁ ଟାଣିନେଲା ବେଳେ ଦରୁଟି ହସରେ

ଆଉଜି ଆସେ ମୋ ଛାତିରେ ପୁଣି ବେଣି ଟିକୁ ନ ଟାଣିବା ଯାଏ !

କଡ଼ା ନାଲି ଆଖିର ତାଡ଼ନାରେ ଆୟୁଷଟା ଫିକା ଦିଶେ !

କେବେ ନିଷ୍କପଟ ଗାଳିରେ ତ ,

ପୁଣି କେବେ ରାଗ ତମେ ଖାଇ ପିଠିରେ ପାହାରେ !

କେବେ ମୋ ଝାଳ ବୁହା ମୁହଁକୁ ଠା କୁ ଠା ଚାହିଁ ,

ଶୋଇଥାଆନ୍ତି ଯିଏ ମଶିଣାରେ ,

ଘର ଆଗ ସେ କୋଠରୀରେ ।

କାହା ଫୋନ୍ ର ଆଦେଶରେ ଫିଙ୍ଗା ହୁଏ ପୁରୁଣା ଚିଠି !

ବୁଲିବାକୁ ଯିବାପାଇଁ ରାଜି ହୁଏ ମୁଁ ଯାହା ମିଠା ଆଦେଶରେ ,

ଗାଡି ପଛରେ ବସି ବେକରେ ହାତ ଛନ୍ଦି ଦିଏ ,

କେବେ ବେଞ୍ଚ ପାଖରେ ବସି ଦୂରେଇ ଯାଅ ବୋଲି ମିଛେ କୁହେ ।

ଏତେ କାର୍ଯ୍ୟ ଚାପରେ ବି ସ୍ଥିର ରହେ ଯାହା ପ୍ରେମରେ !

ସବୁ କାମ ସାରି ଘର ବାହୁଡ଼ା ହୁଏ ଯେବେ -

"ଆସିଲୁ କେତେବେଳେ" ର ଡାକ ଯାହାର ମୋତେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ କରେ ,

ତାକୁ ତ ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ ,

କ୍ଳାନ୍ତି ସେ ଭୁଲିଯାଏ ଦେଖିଦେଲେ ହସଟିଏ ମୋ ମୁହଁରେ !

ସ୍ଵେଦ ଭିଜା ମୁହଁକୁ ତା'ର ହାତରେ ପୋଛି ,

ପବିତ୍ର କାନିଟିରେ ମୋ ମୁହଁ ପୋଛି କୁହେ ,

ଭଲ ହେଲା ବାପା ଫେରିଆସିଲୁ ,

ଖାଇଥିଲୁ ନା କିଛି ଟିକେ ବଜାରରେ ?

ସେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ସବୁକିଛି କୁ ଭୁଲି ,

ଶୋଇପଡନ୍ତି ଅନନ୍ତ କାଳ ଯାଏ ମୁଣ୍ଡ ରଖି ତା କୋଳରେ !