ଈଶ୍ବର

ଈଶ୍ବର ତୁମେ ବିଶ୍ବରେ ଅଛ

କେଉଁଠି କୁହ ?

ଅସରା ଗପର ପସରା ବୋହି ମୋ

ଆଖିରେ ଲୁହ !

କେଉଁ ଦୂର ଦେଶ ତମାଳ କୁଞ୍ଜରେ ତୁମରି ଛାଇ ...

ତୁମରି ସୋହାଗ ସେନେହ ପାଇଁ ମୁଁ

ହୋଇଛି ବାଇ ।

ଈଶ୍ବର ତୁମେ କାଠ ପାଷାଣରେ

ହେଲକି ବନ୍ଦୀ !

ମୋ କରମ ଘେନି ଚାଲୁଚି ନୀରବେ

କପାଳ ନିନ୍ଦି ।

ଦୂର ଦେବାଳୟେ ତୁମରି ବନ୍ଦନା ପ୍ରାର୍ଥନା ସ୍ବର...

ମୁଁ ଏଠି ଗଢିଚି ବାଲିରଥ ଟିଏ

ଅନ୍ତରେ ମୋର ।

ଈଶ୍ବର ତୁମେ ଅଥଳ ସାଗରେ

ନୀଳ ଗଗନେ ,

କେଉଁ ବନସ୍ପତି ବିହଙ୍ଗ କାଳଳି

ମଧୁ ଲଗନେ ।

ଅମନ୍ଦଗାମିନୀ ସ୍ରୋତସ୍ବନୀ ସ୍ବର ହୁଏ ମୁଖର...

ତୁମେତ ହୃଦୟ କୋଣରେ କେଉଁଠି

ଅବିନଶ୍ବର !

ଈଶ୍ବର ଆଜି ଉଠିଚ କି ରାଜି

ଚପଳ ଛନ୍ଦେ

ଭୋକିଲା ଆଖିର ଅବାରିତ ଲୁହ

ହୃଦୟେ କନ୍ଦେ ।

ଦୀନ ଦୁଃଖୀର ଯେ ଦୀନବାନ୍ଧବ ହୋଇଛ ଭବେ....

ମୁକୁଳା ପଡିଚି ହୃଦୟ ତଳ ମୋ

ସଂସାର ରବେ ।

ଈଶ୍ବର ତୁମେ ରାମ ନା ରହିମ୍

କରୁଣାମୟ

ଈଶ୍ବର ତୁମେ ଗୀତା ବାଇବେଲ

ଅତୁଳନୀୟ !

ତୁମେ ଏକ ଆଉ ଅଭିନ୍ନ ସଂସାରେ ଜାଣୁଚି କିଏ ...

ଆପଣା ଭିତରେ ଆପେ ମରେ ନିତି

ଅବୁଝା ଟିଏ ।

ଈଶ୍ବର ତୁମ ସୃଷ୍ଟି ଯେ ଅପାର

ରହସ୍ୟ ତୁମେ

ତୁମେ ତ ଅରୂପ ବିଶ୍ବ ବନ୍ଦିତ

ବିଶ୍ବାସ ଭୂମେ ।

ତୁମରି ଚରଣ ବନ୍ଦନା କରେ ସକାଳ ସଞ୍ଜେ...

ପିତା ମାତା ରୂପେ ତୁମେତ ଆସିଛ

ପରାଣ କୁଞ୍ଜେ !!