ହସରେ ରହସ୍ୟ

 

  

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ରାମ ଅବତାରେ

ପିତୃସତ୍ୟ ରକ୍ଷା ପାଇଁ,

ବଣରେ ରହିଲେ  ଚଉଦ ବରଷ

ପତ୍ନୀ ଭ୍ରାତା ସଙ୍ଗେ ନେଇ ।

ପତ୍ନୀ ଗଲେ ସଙ୍ଗେ ପତି ସେବାପାଇଁ

ଭ୍ରାତା ହୋଇ ସେବାକାରି ,

ଭାଇ ଭାଉଜ ଙ୍କ ସେବା କରୁଥିଲେ

ତ୍ୟାଗି ନିଦ୍ରା ଅନ୍ନ ବାରି ।

ନନ୍ଦିଗ୍ରାମେ ରହି ଅନୁଜ ‌ଭରତ

ପାଦୁକା ପୃଜା କରିଲେ,

ଅନୁଜ ଶତୃଘ୍ନ ଭରତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶେ

ରାଜ୍ୟଭାର ସମ୍ଭାଳିଲେ ।

ମାଣ୍ଡବୀ ଉର୍ମିଳା ଶୃତିକୀର୍ତ୍ତି ବଧୂ

ଶାଶୁଙ୍କ ସେବା କରିଲେ,

ସର୍ବଦା ଜାଗ୍ରତ ଉର୍ମିଳା ସୁନ୍ଦରୀ

ଦୀପଟିଏ ଜାଳୁଥିଲେ ।

ଲଙ୍କା ଯୁଦ୍ଧ ବେଳେ ଇନ୍ଦ୍ରଜିତ ବାଣେ  

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ହୋଇ,

ଲୋଟି ପଡିଥିଲେ  ଶ୍ରୀ ରାମ କୋଳରେ

ଶକ୍ତିଭେଦ ବାଣ ପାଇ ।

ହନୁମାନ ଗଲେ ସଞ୍ଜିବନୀ ପାଇଁ

ଆଣିଲେ ପାହାଡ଼ ତୋଳି

ଭରତ କ୍ଷେପିଲେ ବାଟୁଳି ଗୋଳାଟେ

ଭାବିକି ରାକ୍ଷସ ବୋଲି।

ମାରୁତି ପତିତ ଆକାଶ ମାର୍ଗରୁ

ରାମ ରାମ ମୁଖେ ଧରି,

ଭରତ ସହିତ ପୁରା ପରିବାର

ଅନୁତାପେ ହେଲେ ଘାରି ।

ବଦନ୍ତି ସେଠାରେ ସମସ୍ତ ବୃତ୍ତାନ୍ତ

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ମୂର୍ଚ୍ଛିତ କଥା,

ସାରା ପରିବାର ରୋଦନ କରିଲେ

ମନେ ଅସରନ୍ତି ବ୍ୟଥା ।

କ୍ରନ୍ଦନ କରନ୍ତି ପରିବାର ବର୍ଗ

ଉର୍ମିଳା ଙ୍କ ମୁଖେ ହସ,

ଜିଜ୍ଞାସା କରିଲେ ପବନ ନନ୍ଦନ

ଉର୍ମିଳା ଙ୍କୁ ଏ ରହସ୍ୟ । 

ଉର୍ମିଳା କୁହନ୍ତି  ପତି ଶୋଇଛନ୍ତି

ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ କୋଳେ,

ଜୀବ ଶୂନ୍ୟ କେବେ ହୋଇବେନି ସିଏ

ଯେଯାଏଁ ଏ ଦୀପ ଜଳେ ।

ଏ ପ୍ରଦୀପ ଜଳେ  ପତି ଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା

ପରିବାର ରକ୍ଷା ପାଇଁ,

ତେର ବର୍ଷ ହେଲା ପ୍ରଦୀପ ଜାଳିଛି

ଲିଭିବାକୁ ଦେଇନାହିଁ ।

ତେର ବର୍ଷ କାଳ ଜାଳେ ମୁଁ ଅଖଣ୍ଡ

ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ ରହି

ଏ ପ୍ରଦୀପ ଶିଖା  ମୋ ପତି ସୁରକ୍ଷା

ପରିବାର ରକ୍ଷା ପାଇଁ।

ଜଳୁଅଛି ପୁଣି ସଦା ଜଳୁଥିବ

ଏହାର ରହସ୍ୟ ଏହି ,

ଶୁଣି ହନୁମାନ କରିଲେ ପ୍ରସ୍ଥାନ

ସେଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ।