ହଜିଗଲା ଛୁଆବେଲ୍

ହଜିଗଲା ଛୁଆବେଲ୍ ହେଲା ଦିନୁ ବଡ୍

   କିଛି ଭଲ୍ ନାଇଁ ଲାଗବାର୍,

ସମିଆ ଯାଉଛେ କାମ୍ ,ବୁତା କରି କରି 

   ସବେ ହେଇଗଲେନ ପର୍ ।

ଛୁଆ ଥିଲି କେତେ ଭଲ୍ ସେ ଥିଲି

   ମିଲିମିସି ରହୁଥିଲି,

ମାଆ,ବୁଆ,ଭାଇ,ବହେନ୍,ଦଦା

 ସବକର୍ ସାଙ୍ଗେ ହସୁଥିଲି ।

 ସମିଆ କେତେ ଜଲ୍'ଦି ପଲେଇ ଗଲା

    କିଛି ଜଣା ପଡ୍'ଲା ନାଇଁ,

ସାଙ୍ଗ,ସାଥି, ଯାତାରା, ପରବ୍ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

    ସବୁ ହଜିଗଲା ତାହିଁ ।

କେତେ ମଜା କରୁଥିଲି ମିଲିମିଶି ସବେ

    କାଗଜ୍ ଡଙ୍ଗା ବନେଇ,

ବର୍ଷା ରେ ଭିଜି ନାଚୁଥିଲୁ ସାଙ୍ଗ୍ ମାନେ

  ଗୀତ୍ ପଦେ ପଦେ ଗୁନ୍'ଗୁନେଇ ।

ମନର୍ କଥା ମନେ ରହି ଯାଇଛେ

  ଛୁଆବେଲ୍ ନୁରା ଲାଗୁଛେ,

କାନ୍ଦି,କାନ୍ଦି ଆଖିର୍ ପାଏନ୍ ଝରି ଗଲାନ

  ସବୁ ଆଜି ସପନେ ଆସୁଛେ ।

କାହାକେ ଦୋଷ୍ ଦେମି କାହାକେ କହେମି

   ମୋର୍ କଥା କିଏ ସୁନ୍'ବା,

ତୋର୍ ଛୁଆବେଲ୍ ଫିରେଇ ଦେମି କହି

   କିଏ ଆସି ମତେ କହେବା ।

ସମିଆର୍ ଚକା ଚାଲୁଛେ ଘିରି ଘିରି

  ଛୁଆବେଲ୍ ନେସି ଛଡେଇ,

ସବକର୍ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଆଏସିରେ

  ନାଇପାର କେହି ଅଟକେଇ ।