ହେ ଲମ୍ବୋଦର

ହେ ଲମ୍ବୋଦର ବିଶାଳ ଉଦାର

କୃପା କରିବକି ଥରେ,

ଏ ସଂସାର,ମିଛ ମାୟା ଭରା

ସେଥି ଲାଗି ହୃଦ ଡରେ ।

ଥରୁଟିଏ ପାଇଁ ନିଅ ପ୍ରଭୁ ମତେ,

ମୋହରି ଗୁହାରି ଘେନ,

ଭୋଗ ରାଗ ଦେବି,ତୋ ନାମ ଗାଇବି,

ସେ ହିଁ ମୋହରି ପ୍ରାଣ ।

ସଂସାର ଆଉକି ହୋଇବ ମୋ ଲୋଡା,

କା ସାଥେ କରିବି ଘର,

ସେ ମତେ ଛାଡି ଗଲା ଦିନ ଠାରୁ,

ସବୁ ଲାଗେ ପର ପର ।

ତୁମେହିଁ ପାରିବ ହେ ଗଣେଶ,

ପାର୍ବତୀ ସୁପୁତ୍ର ତୁମେ,

ଦାରୁଣ କରୁଣ ଦୁଃଖରେ ପଡିଛି,

କି ମିଳିବ ଏହି ଧାମେ ।

କିଏ କାହାପାଇଁ, କିଏ କି ଜାଣିବ

କାହା ମନେ କଣ ଦୁଃଖ,

ହେ ଗଜ ଶୀର,ଲାଗୁଚି ଅଧିର,

ନିଅ ହେ ମୋ ପ୍ରିୟ ପାଖ ।

ନିଦେ ନାହିଁ ସ୍ୱପ୍ନ,କେବଳ ମାତର,

ସର୍ବଦା ତାହାରି ଚିନ୍ତନ,

ଘାରୀ ମାରୁଅଛି, ପ୍ରେମ ଘାରୀ ଅଛି,

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଯିବି ମଉନ ।

ହେ ବ୍ରଜେନଦ୍ର ଗିରିଜା ନନ୍ଦନ

ସର୍ବ ଦେବଗ୍ରେ ପୂଜିତ,

ତାରି ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ମୋ ଦୁଃଖ କ୍ଳେସ,

ମଥା କରିଛି ମୁଁ ନତ ।