ହେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଯାଜ୍ଞସେନୀ

ଶଶାଙ୍କ ଶେଖର ରାୟ

ଜିଁବାର ଯୌବନକୁ ନେଇ

କାହିଁକିବା ବା ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତିକୁ

ବାଡୁଅଁ କୁଆଁରୀ ପରି ଚାହିଁଛ

ବିରହଣୀଟିଏ ସାଜିଅଛ ତୁମେ

ସବୁ ପ୍ରେମିକ ଫାଙ୍କି

ଚାଲିଗଲେଣି ତ ଜୁଆରିଆ ନଈ ପରି ।

ଶ୍ରାବଣ ତ ଚାଲିଯାଇନି

ତୁମ କାଗଜ ଡଙ୍ଗାରେ ପାରି ହୋଇ

ବରଂ ସେ

ନାରୀଟିଏ ହୋଇ ମାପୁଅଛି

ତୁମ ପୁରୁଷତ୍ଵକୁ ।

ନୟନ ବାରେ ଫେଡିଣ ଦେଖ

ତୁମ ଆଡେ ମାଡିଆସୁଛନ୍ତି

କେମିତି ଦଳ ଦଳ ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ

ଜିଅନ୍ତା ପ୍ରେତ ଗୁଡାକ

ସମୟର ପିରାମିଡ ଆଉ ସ୍ଫିଗସକୁ ତାଡି ।

ଜୟଦ୍ରଥର ବିଜୟ ଟୀକା ନେଇ

ଅଶ୍ଵପେଟ ତଳୁ ମୁଁହ କାଢିଛ କାହିଁକି ?

ତୁମ ଜୀବନର ଶେଷ ପ୍ରହର ପରା

ଆହୁରି ଅନେକ ବାକି ଅଛି ।

ଏମାନେ ତ ମାୟା ମରିଚିକା

ସଜାଇ ଆଜିର ଅର୍ଜ୍ଜୁନମାନେ

ଖୋଜୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ବିଦେଶୀ କୁକୁର ପରି ।

ଫେରିଯାଅ ଫେରିଯାଅ

ତୁମ ଫର୍ଣ୍ଣ କୁଡିଆକୁ

ଆଖିରେ ଏତେ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିବାକୁ

ମନା ତୁମ ପାଇଁ

କାହିଁକିନା ପୃଥିବୀଟା ତ ସେମାନଙ୍କର ।

ଲାଲ କାନ୍ଥ ଡେଇଁ ଯାଅନାହିଁ

ସେପଟେ ଯେ ଅଶାନ୍ତ ସାଗର

ଗର୍ଜ୍ଜୁଛି ଲହରାଇ ଲହରାଇ

କୁକୁର କାନ୍ଦଣା ପରି ।

ତୁମ ଆତ୍ମାର ନିଆଁ

ସବୁବେଳେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଛି

କୁଡିଆରେ ପଇଁତରା ମାରୁଥିବା

ଅଳସୀ ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାରାଙ୍କ ସହିତ

ଏବଂ ମହ ମହ ଶାଗପେଜର ବାସ୍ନା ସହିତ ।

ମସିଆ ଡିବିରୀର ସ୍ଵପ୍ନ ନେଇ

ଜଳିବାକୁ ମନସ୍ଥ କର ନାହିଁ

ତୁମ ବଳିତା ପାଇଁ

ଏଠାରେ କନା ଆଉ କିରୋସିନିର ଅଭାବ ,

ବରଂ

ତୁମେ ପାଲଟିଛ କସ୍ତୁରୀ ମୃଗ

କିମ୍ଵା

ଲେଲିହାନ ପ୍ରଦୀପର ଶିଖା ସମ ଜଳି

ଜାଣନି ତୁମ ଶକ୍ତିର ଖୋରାକି କେତେ ?

ତୁମ ପୃଥିବୀରେ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଝଡ ଆଉ ବାତ୍ୟା

ଏହାତ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ,

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଯଜ୍ଞକୁଣ୍ଡରୁ ଜନ୍ମ ତୁମର

ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ

ପ୍ରତିହିଂସାରେ କେଉଁ ଦ୍ରୁପଦର

ଅପମାନର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ

ଅପେକ୍ଷା କରିଛ

ହେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଯାଜ୍ଞସେନୀ

ହେ ଦ୍ଵିତୀୟ।ଯାଜ୍ଞସେନୀ ।

ମୋ -୭୩୭୭୧୯୭୯୯୯

ବଟରପଡା ଭାମଣ୍ଡା ରାଜକନିକା କେନ୍ଦ୍ରାପଡା