ହେ ବନ୍ଧୁ

ବନ୍ଧୁ ପରି ବନ୍ଧୁଟିଏ ତୁମେ 

ଆହେ ଜଗବନ୍ଧୁ, 

ମୁଁ ତ ଦରିଆଟିଏ 

ତୁମେ ମହାସିନ୍ଧୁ l 

ଦ୍ରୌପଦୀର ସଖା ତୁମେ 

କୋଟି ବସ୍ତ୍ର ଦେଲ, 

ଦରିଦ୍ର ସୁଦାମା ପାଶେ 

ନିଜେ ସେବା କଲ l

ଧର୍ମକ୍ଷେତ୍ରେ ପାର୍ଥ ରଥେ 

ସାରଥୀ ସାଜିଲ, 

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଦୁଇ ଭାଷା 

ଶ୍ରୀମୁଖେ କହିଲ l 

ବନ୍ଧୁ ପଣେ ତୁମ ଠାରୁ 

କିଏ ଯିବ ବଳି, 

ସୁଗ୍ରୀବର ବନ୍ଧୁ ହୋଇ 

ନିପାତିଲ ବଳି l 

ହସ୍ତିନା ଭୁବନ ଦିନେ 

ବନ୍ଧୁପଣେ ଯାଇଥିଲ, 

ଶାଗ ଭଜା ବିଦୁରର 

ଖୁସିରେ ଖାଇଲ l 

ଶୁଣ ପ୍ରଭୁ ହୃଷୀକେଶ 

ବାରେ ମୋ ଜଣାଣ, 

ମହୀ ତଳେ ରହି ଅଛି 

ତୁମ ବଡ଼ପଣ l 

ସୃଷ୍ଟି କର ଭ୍ରାତୃଭାଵ 

ବନ୍ଧୁତାର ଡୋରି, 

ଶାନ୍ତି, ମୈତ୍ରୀ, ବନ୍ଧୁ ଭାବ 

ହୃଦୟେ ସବୁରି l 

ବିନା ସ୍ଵାର୍ଥେ ପ୍ରୀତି ରହୁ 

ବନ୍ଧୁର ହୃଦରେ, 

ହାତ ମୁଠା ଶକ୍ତ ହେଉ 

ବନ୍ଧୁର ପଥରେ l