ହାତ ମୁଠାରେ

ହାତ ମୁଠାରେ ଉଜୁଡ଼ା ସମ୍ପର୍କର ଡୋର

ଧିରେ ଧିରେ ଖସିଯାଏ

ବାନ୍ଧିବାକୁ ଯେତେ ହାତ ଟାଣ କରୁଥାଏ

ଧିରେ ସେ ମୁକୁଳି ଯାଏ ।

ରାତି ଅଧାକୁ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସପନ

ଅନ୍ଧାରେ ବାଟବଣା ହୁଏ

ବାସ୍ତବତା ଆସି ସୁନେଲି ସପନ ଗୁଡ଼ାକୁ

ସକାଳ କିରଣେ ଭସେଇ ଦିଏ ।

ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଓଠରେ ଚେନାଏ ହସ

ଫୁଟେଇବାକୁ ଯେବେ ଚାହେଁ

ଲୁହ ଦୁଇଟୋପା ଓଠ ଯାଏଁ ନିଗାଡି

ଓଠରେ ହସକୁ ବୁଡ଼େଇ ଦିଏ ।

ଅଜଣା ଭୟକୁ ଛାତିରେ ସାଇତି

ଯେବେ ମୁଁ ନିରବୀ ଯାଏ

ସମୟ ମାଡ଼ରେ ଆହତ ହୋଇ

ଅନେକ ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ ।

ହାତ ପାହାନ୍ତା ଖୁସି ସତେ ମରୁବାଲି

ମୁଠାରୁ ଅପସରି ଯାଏ

ବିନା ଦୋଷେ ଦୋଷୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରାଇ

ଅନେକ ଦଣ୍ଡ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ ।

ମୃତ୍ୟୁକୁ ବରଣ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ଯେବେ

ମନକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରାଏ

ବଞ୍ଚିବାର ମୋହ ଦ୍ୱନ୍ଦ ମାୟାରେ ମୋହିତ

ଭାବନାରୁ ଦୂରେଇ ଦିଏ ।