ଗୁରୁ

ଗୁରୁ ଶିକ୍ଷା ଦାତା ଗୁରୁ ମୁକ୍ତି ଦାତା

ଗୁରୁ ସାକ୍ଷାତ ଇଶ୍ବର,

ଗୁରୁ କୃପାବିନା ଜୀବନଟା ଶୂନା

ଗୁରୁ ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ।

ସମସ୍ତ ଶିର୍ଷ୍ୟଙ୍କ ଆଦ୍ୟ ଗୁରୁ ମାତା

ସାରା ବିଶ୍ବରେ ପୂଜିତ,

ତାଙ୍କ ପରେ ସିନା ଅନ୍ୟ ଗୁରୁଜନ

ଦେଖାନ୍ତି ଉତ୍ତମ ପଥ ।

ଅନ୍ଧକାରେ ଗୁରୁ ଦେଖାନ୍ତି ଆଲୋକ

ଦିଅନ୍ତି ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷା,

ଗୁରୁଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ସଦା ସହଯୋଗୀ

ବିପଦୁ କରଇ ରକ୍ଷା ।

ଗୁରୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନୁହେଁ କେ ଜଗତେ

ସବୁଠାରେ ପୂଜାପାନ୍ତି,

ସଂସାର ପଥରେ ବାଟ ଚାଲିବାକୁ

ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥାନ୍ତି ।

ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟଙ୍କର ମଧୁର ସଂପର୍କ

ଜ୍ଞାନର କରେ ପ୍ରକାଶ,

ନୂତନ ଜ୍ଞାନର ଉତ୍ପତ୍ତି ଫଳରେ

ସମାଜେ ହୁଏ ବିକାଶ ।

ସତ୍ୟ, ଶାନ୍ତି, ଦୟା, କ୍ଷମା, ଭକ୍ତି୍ ପ୍ରେମ

ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ଆତ୍ମୀୟତା;

ସକଳ ତଥ୍ୟର ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଗୁରୁ

ଫେଡନ୍ତି ସକଳ ଚିନ୍ତା ।

ଗୁରୁ ବିନା ଜ୍ଞାନ ନୁହେଁ ତ ସମ୍ଭବ

ଅଟଇ ସତ୍ୟ ବଚନ,

ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ନକଲେ ପାଳନ

ଦୁଃଖରେ ବିତଇ ଦିନ ।

ଗୁରୁ ସିନା ଶାନ୍ତି, ଗତି,ମୁକ୍ତି ଦାତା

ଚାରିଯୁଗେ ପୂଜାପାନ୍ତି,

ଗୁରୁକୃପା ହେଲେ ସଂସାର ଯୁଦ୍ଧରେ

ବିଜୟ ଲାଭ କରନ୍ତି ।

ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ଗୁରୁ ସେ ଅଟନ୍ତି,

ଦେଖାନ୍ତି ପୁଷ୍ପିତ ପଥ,

ସମସ୍ତ ଶିକ୍ଷାକୁ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି

ଦେଇଥିଲେ ଭକ୍ତିଚିତ୍ତ ।

ଗୁରୁ କରିଥାନ୍ତି ସଂଙ୍କଟୁ ଉଦ୍ଧାର

ତାଙ୍କ ପାଦେ ଥିଲେ ଭକ୍ତି,

ଆଦରରେ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରିଲେ

ମିଳଇ ଜଞ୍ଜାଳୁ ମୁକ୍ତି ।

ସଂସାର ସାଗରେ ଜୀବନ ନଉକା

ନାବିକ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି,

ଜ୍ଞାନର କାତରେ ପାରିକରି ନେଇ

କୂଳରେ ନେଇ ଛାଡନ୍ତି ।

ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶିଷ ବିନା ଏ ସଂସାରେ

ମିଳେନା ଜ୍ଞାନର ସିଦ୍ଧି,

ଯୁଗଯୁଗ ଧରି ପ୍ରଚଳିତ ତେଣୁ

ଗୁରୁଙ୍କର ପୂଜା ବିଧି ।