ଶୀତ

ଶୀତ ସକାଳରେ ମନ ଖୋଜେ ନିତି

ନିଆଁର ଉଷୁମ ତାତି,

ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡେ ଲୋକ ହୁଅନ୍ତି ଏକାଠି

ଜାଳି ଦେଇ କୁଟାକାଠି ।

ଘାସର ଉପରେ କାକରର ବିନ୍ଦୁ

ଝଟକେ ମୁକୁତା ସମ,

ସକାଳ ସମୟ କୁହୁଡ଼ିଆ ପାଗେ

ଆଣଇ ମନରେ ଭ୍ରମ ।

ବାଡି, ବଗିଚାରେ ଫୁଲ ଫୁଟୁଥାଏ

ଗେଣ୍ଡୁ, ଗୋଲାପ, ଟଗର,,

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ କଇଁଫୁଲ ଫୁଟି

ପୋଖରୀ ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର ।

ଧାନ ପାଚି ନାଲି ରଙ୍ଗ ହୋଇଯାଏ

ଦେଖି ଚାଷୀ ଆନନ୍ଦିତ,

ସକାଳୁ ଉଠିଲେ ଦାଆ ଧରିଯାଏ

ଧାନ କାଟିବାକୁ କ୍ଷେତ ।

ଚଉରା ମୂଳରେ ଘରର ଘରଣୀ

ଯତନେ ଦିଏ ମୂରୁଜ,

ପୂଜାବିଧି ମାନ ସମାପନ କରେ

ପ୍ରଭାତରୁ କରି ସଜ ।

ଶୀତ ଆରମ୍ଭରୁ ବ୍ରତ, ଓଷା ମାନ

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସେ ପଞ୍ଚକ,

ମାର୍ଗଶିର ମାସେ ମାତା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା

ଜାଣନ୍ତି ଦୁନିଆଁ ଲୋକ ।

ପଉଷ ମାଘରେ ଶୀତଋତୁ ବୋଲି

ବେଶି ବଢ଼ିଯାଏ ଶୀତ

ଗରିବ ଲୋକଟି ଦିନ କାଟିନିଏ

ଦୁଃଖେ ହୋଇ ଜର୍ଜରିତ ।

ସୁଖ, ଦୁଃଖ ଦୁଇ ସାଥୀ କରିନେଇ

ବାହିଲେ ଜୀବନ ତରୀ,

ଜଣା ନପଡ଼ଇ ସମୟ ବିତଇ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସୁମରି ।।