ଗୁରୁ

ଅଜ୍ଞାନର ଅନ୍ଧକାରରୁ ଠାରୁ 

ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାତ୍ରା 

ପଥ ନଥିଲା ଏତେ ସୁଗମ

ତଥାପି ଚାଲିବାର ଥିଲା 

ହଜିବାର ଥିଲା 

ବୁଡିବାର ଥିଲା 

କାରଣ ତ ଜଣା ନଥିଲା 

କିନ୍ତୁ ଏତିକି ଜଣା ଥିଲା 

କେହି ଜଣେ ସାଥିରେ ଅଛନ୍ତି ।

ଆଉ କାନରେ କହୁଛନ୍ତି 

ତୁ ଚାଲେ ପଡିବା ଉଠିବା 

ସମୟର ଏକ ସୁଅ ମାତ୍ର 

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ନହେଲେ ନାହିଁ 

ଭଲ ମଣିଷ ହୋ 

ଉଠ୍ ଯା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କର

ସଂସାରରେ ରହିବୁ ଯେତେଦିନ 

ସଭିଙ୍କ ହୃଦୟରେ କରି ଯା ଘର ।