ଗରୀବ

ଗରୀବ

~~~~

ଦିନ ରାତି ଏକାକାର କରି

ବୁହାଉଥାଏ ମୁଣ୍ତରୁ ଝାଳ

ମାଟି ସହ ମାଟି ହାେଇ 

ସରିଯାଏ ମାେ ସାରା ଜୀବନ । 

କଅଁଳ ହାତ ଦୁଇଟି ଚାହିଁରହିଥାନ୍ତି ମାେର ଫେରିବା ବାଟକୁ

ଖୁଆଇଦେବି ନିଜ ହାତେ 

ସ୍ନେହ ଯାେଡା ଭାତ ମୁଠିକ । 

ମାଆ ଡାକିନାହିଁ କେବେ ଦିନେ

ଜନ୍ମରୁ ଅନାଥ ସଜେଇ 

ଛାଡିଗଲା ଏକେଲା କରି

ମାେ ହାତେ ସମର୍ପି ଦେଇ । 

ଓଦା ପିଣ୍ତାର ମାଟିକୁ ଜାବୁଡି

ପଡିରହେ ଅହରହ

ତା ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର

ଖାେଜୁଥାଏ ଛିଣ୍ତା ମସିଣାଟିରେ ମାେର । 

ଲିଭେ ନାହିଁ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ଶରୀରର ଅଦେଖା ଦରଜ

କାନ୍ଦୁଥାଏ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି

ବାଡେଇ ହୃଦୟକୁ ମାେର । 

ପ୍ରତି ରାତି ଆଖିର ଲୁହରେ

ଭିଜିଯାଏ ସାଇତା ସପନ

ଅଂକୁରିତ ହେବା ଆଗରୁ 

ଲିଭି ଯାଇଛି ସଂପର୍କର ସଳିତା ଆମ ।

ତଥାପି ମରୁ ନି ପେଟର ଭାେକ

ହୃଦୟର ଅନେକ କାେହ

ଉଜୁଡା ନିଡଟି କୁଟାକାଠି ପାଇଁ

ଖାେଜୁଛି ଜଣଂକ ସେନେହ ।