ଗୋଲାପ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭରା ପରସେ ତୁମର

        ଚଉପାସ ତୁମ ହସେ ।

ପ୍ରୀତିର କୁଷୁମ ସାଜି ବିତରୁଛ ବାସ

        ଧରା ମହ ମହ ବାସେ ।

ଯଥାର୍ଥ ରେ ତୁମେ ସାଜିଛ ଦୁହିତା

        ଦୁଇକୂଳ ହିତ ସାଧି ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟନିଷ୍ଠ ପାଦକୁ ତୁମର କେବେ

    ଜଞ୍ଜାଳ ପାରିନି ଛନ୍ଦି ।

କିଏ କହେ ନାରୀ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା

     ଦେଖିଯାଅ ଥରେ ତୁମେ ।

ସୂଚାରେ ସମ୍ପାଦଇ ଗୃହ ସଙ୍ଗେ ବୃତ୍ତି

     ପଛଘୁଞ୍ଚାନାହିଁ କେଉଁ କାମେ ।

ତୁମ ସଙ୍ଗେ ବନ୍ଧୁତା ଗଢିବା ଦିନଠୁଁ

     ହସହସ ମୁଖ ଦେଖେ ।

ସ୍ନେହର ଗୋଲାପ ମଥାରେ ମୋ ଖୋସି

     କିଆନନ୍ଦ ତୁମ ମୁଖେ ।

ଭୁଲନାହିଁ କେବେ ଗୋଲାପ ଫୁଲକୁ

    ସରାଗେ ଆଣିବା ପାଇଁ ।

ଫିକା ଲାଗେ ଆଜି ଗୋଲାପର ରଙ୍ଗ

     ଶୁଖିଚି ମୁଖ କିମ୍ପାଇଁ ।