ଗୋଲାପ

ଫୁଲଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସାର ଅଟୁ ତୁହି

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର,

ତୋ ରୂପ ଲାବଣ୍ୟ ମନମୋହକ ଯେ

ନାହିଁ ତା'ର ପଟାନ୍ତର ।

ତୋର ସେ ରୂପର ଅପରୂପ ଠାଣି

ଆଖି ଝଲସାଇ ଦିିଏ,

ତୋର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଅମାନିଆ ମନ

ତୋରେ ବନ୍ଧା ପଡିଯାଏ ।

ପ୍ରେମର ଅତଳ ସାଗର ମଧ୍ୟରେ

ପ୍ରେମ ସେତୁ ସାଜିଅଛୁ,

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇ ତୁହି

ମହକ ଯେ ଦେଉଅଛୁ ।

ପ୍ରେମୀ ଯୁୁୁଗଳଙ୍କ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ

ତୁଇ ପୂଜା ପାଇଥାଉ,

ପ୍ରେମ ନଅରର ଫୁଲ ରାଣୀ ସାଜି

ପ୍ରଶଂସା ସାଉଟି ନେଉ ।

ଧବଳ, ଗୋଲାପୀ, ଆଉ କେତେ ରଙ୍ଗେ

ଗଛ ମଧ୍ୟେ ଫୁୁଟିିିଥାଉ,

ପ୍ରେମ ତରଙ୍ଗିିିଣୀ ବୁହାଇ ଦେଇଣ

ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ ବୋଳି ଦେଉ ।

ତୋଳି ନେଇ ତତେ ପାଖେ ରଖିବାକୁ

କେତେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ସତେ,

ଆଖି ଫେରେ ନାଇ ତୋହ ଠାରୁ କେବେ

ଯେତେ ଦେଖୁୁଥିଲେ ତତେ ।

ପ୍ରିିିୟ ସାଙ୍ଗେ ପ୍ରିୟା ମନର ଭାବକୁ

ତୁହି ଏକା ପହଞ୍ଚାଉ,

ଦୁଇଗୋଟିି ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟକୁ ମଧ୍ୟ

ପୁଣି ଥରେ ଯୋଡି ଦେଉ ।

ପାଗଳ ଭଅଁର ତୋର ଚାରିପାଖେେ

ସଦା ଘୂରି ବୁଲୁୁୁଥାଏ,

ତୋ ପ୍ରେମରେ ପଡି ଭଅଁର ନିଜକୁୁ

ସମର୍ପଣ କରିଦିିିଏ ।