ଏକ ନିରବ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଚିତ୍ର

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ଫୁଟିଲାଣି ଆକାଶ ମଣ୍ଡଳେ

ଡାଆଣିଆ ଖରା ରଙ୍ଗ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ କିରଣରେ ।

ଗୋଧୂଳି ଲଗ୍ନ କନକ ରେଣୁ ବୁଣିବୁଣି

ରବି ଦିଗାଙ୍ଗୀ କୋଳରେ ବୁଡି ତ ଗଲେଣି ।

କୁଜନେ କୁଜନ ଶବ୍ଦେ ଆନନ୍ଦେ ମହୀରେ

ନାଚି ନାଚି ସଂଞ୍ଜ ଆସେ ସଂଞ୍ଜବତୀ ଧାରେ

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ଫୁଟିଲାଣି ।

ନିଶାପତି କୋଟି ରତୀପତି ରୂପନେଇ

ଉଦୟ ଶୂନ୍ୟ ଦେଶୁ କି ଝରେ ରୂପା ନଈ ।

ହସି ହସି ସରସୀ ରେ ଜହ୍ନ ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ଦେଖି କୁମୁଦ ବିଭୋର କୁମୁଦ ବାନ୍ଧବ ।

ବହଇ ମନ୍ଦ ହିଲ୍ଲୋଳ ଧୀର ମନ୍ଦ ଗତି

ସେ ଗତି ଶୁଣାଏ ସଂଞ୍ଜ ଆଳତୀର ଘଣ୍ଟି ।

ଢଳ ଢଳ ସୁନିର୍ମଳ ସରସୀର ଜଳେ

ଢଳି ଢଳି ବିଚିମାଳେ କୁମୁଦିନୀ ଖଳେ

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ଫୁଟିଲାଣି ।

•

ଚକୁଆ ଚକୋଇ ରବ ବିରହ ବଇଁଶୀ

ଅଦୂରୁ ଶୁଭଇ ସଂଞ୍ଜ ହେଲାଣି ତ ଆସି  ।

ଶିବାରବେ କିଆମାଳ ଗୋହିରୀ ଭିତରୁ

ପେଚକ ରାବଇ ବୁଲେ ବାଦୁଡ଼ି ବସାରୁ  ।

ଶାଳିଆ ପତନି, ଓଧ ଚାଳେ ନଦୀକୂଳେ

ଚେମେଣୀ ଚଢ଼େଇ ମଶା ଖାଏ ସଂଞ୍ଜ ବେଳେ

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ଫୁଟିଲାଣି ।

•

ଧୀରେ ଧୀରେ ମାଡି ଆସେ ନିଶା କାଳରାତ୍ରି

ଅଚେତନ ରାତି ତନ୍ଦ୍ରା ମହମୋଦେ ମାତି ।

ସଂଞ୍ଜରୁ ରାତି ହୋଇଲା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ମନରେ

ତୁମ ନାମ ଉଚ୍ଚାରିତ ହେଉଛି ଠାକୁରେ ।

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ।