ଏଇତ ଜୀବନ

ଅମାବାସ୍ୟା ର ଅନ୍ଧକାରେ

ଜୀବନ କରୁଛି ଆଲୋକ ର ସନ୍ଧାନ

ଲାଗୁଛି ଶେଷ ହୋଇଯିବ କି

ଆଗକୁ ବଢିବାର ରାସ୍ତା,

ପଡିଯିବ କି ପୂର୍ଣଚ୍ଛେଦ !

ବେଳେବେଳେ ସ୍ବପ୍ନ ମାନେ

ଏମିତି ବାଟବଣା ହୋଇଯାନ୍ତି

ଅସ୍ତମିତ ପଲକର ବିମର୍ଷ ଠାଣିରେ ।

ଅନ୍ଧାରର ଏତେସବୁ ମୌନଭାଷା

ମାଟିରୁ ଶୃଙ୍ଗକୁ ଛୁଏଁ

ଶିରିଶିରି ପବନରେ

ଠପ୍ଠପ୍ କାକରରେ

ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେବାର ଭୟ

ଗୁମ୍ସୁମ୍ ନିସ୍ତେଜ ଚେହେରା

ପାଦତଳେ ଦବି ଯାଉଥିବା

ମାଟି ଠାବ କରେ ।

ଅଠାକାଠିରେ ଜୀବନ

ଛାତି ର ଛାତ ବାଟେ ପଶେ ଛନକା

ଶୋକ ଅଗଣାରେ

ନିର୍ଜନର ଝରାପତ୍ର ସାଜି

ଦିନେ ଅବେଳରେ ଝରିପଡେ ଜୀବନ,

ଏଇତ ଜୀବନର ବିଚିତ୍ର ରୂପ

ନା..ବାସ୍ତବରେ

ନା..ସପନରେ

ତୋଳିପାରେ ଆଶାର ଫୁଲ

ସେ ଦୋଳି ଖେଳେ ଅଧାସ୍ବର୍ଗ ରେ ।