ଏଘରେ ମଉସା ସେଘରେ ପିଇସା

ଏଘରେ ମଉସା ସେଘରେ ପିଇସା

କେତୁଟା ରହିଛ ଭଲ,

ମଣିଷ ଜନମ ପାଇକି ନିଲଠା

ବଢ଼ିଆ ଲଗାଅ ଗେଲ !

ଠେକିରେ ମୁହଁଟା କ୍ଷୀରକୁ ପିଉଛ

ଭାବୁଚ ଦେଖିନି କେହି,

ଠେଙ୍ଗୁଣି ପାହାର ଖାଇଲା ବେଳକୁ

ଦରାଣ୍ଡି ହେଉଛ ମହୀ !

ଲେଖାରେ ରହିଛି ପ୍ରବଳ ପ୍ରମାଦ

ସୁଧୁରି ଯାଉନ ବାଗ,

ବହପ ଦେଖାଇ ପରର ପାଦକୁ

ଚାଟୁଛ ମିଛରେ ରାଗ !

ସାହିତ୍ୟ ଭକୁଆ ପାଠକ ନୁହନ୍ତି

ଚିହ୍ନନ୍ତି ମୂରୁଖ ଜନ,

ଲେଖାର କଳଙ୍କ ଅଖ୍ୟାତ ଓଡ଼ିଆ

ଜାଣନ୍ତି ବେଲଜ୍ଜ୍ୟା ହୀନ !

ଗୋଷ୍ଠୀରେ ପଶୁଛ ମାତାଲ ନାଚୁଛ

ସମାଜେ ପାଉଛ ନିନ୍ଦା,

ସାହିତ୍ୟ ସଭାରେ ମୁହଁକୁ ଖୋଲିଲେ

ପାଇବ ଜବର ଖୁନ୍ଦା !

ଦୁନିଆ ଭଲକୁ ଆଖିଟା ରହିଲେ

ଶିଖିବା ହେବନି କଷ୍ଟ ,

ସମସ୍ତେ କହିବେ ସୁଧୁରି ଗଲେଣି

ଦୁଷ୍ଟ ତ ହେଲେଣି ଶିଷ୍ଟ !