ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁ

ଲେଖୁଥିଲି ନିଶି କବିତା

ନୀଳ ନଭ ବକ୍ଷରେ,

ସୁନ୍ଦର ଛନ୍ଦରେ ସଜାଇ

ତାରା ଜ୍ୟୋତି ଅକ୍ଷରେ ।

କାହା ପାଦ ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା

ଭାବନା ଗଲା ହଜି,

କେହି ମୋର ପାଖେ ବସିଲା

ସେ ଜୋଛନା ରେ ଭିଜି ।

ନୀରବେ ନୀରବତା ଭାଙ୍ଗି

ଗଲା ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇ,

ଅଟକି ରହିଲି ମୁଁ ସେଠି

ତା'ର ବାଟକୁ ଚାହିଁ ।

ଆସିବ ଆସିବ ବୋଲି ତ

ହେଲା ଯାମିନୀ ଇତି,

ଅରୁଣ କିରଣ ପ୍ରକାଶେ

ମିଳିଲାନି ତା' ପ୍ରୀତି ।

ବେଦରଦୀ ହୋଇବ ନାହିଁ

ମୋର ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁ,

ଶୁଖିଲା ଓଠରେ ସିଞ୍ଚିବ

ପ୍ରେମ ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ ।