ଦୋଷ କ୍ଷମ କ୍ଷମାନିଧି

ଭାବରେ ଯଦି ମୁଁ ଦେଖି ଦେଲେ କେବେ

ତୋ ଚକାଆଖିକୁ ଥରେ 

କାହିଁକି କେଜାଣି କଣ୍ଠ ରୁଦ୍ଧ ହୁଏ

ଅଜାଣତେ ଲୁହ ଝରେ ।

ଆଖି ମୁଁ ବୁଜଇ ତୋତେ ତ ଖୋଜଇ

କେଉଁଠି ଛାଡିଛି ତୋତେ 

ତୋର ମୋର ଭାବ କରିଛି ଅଭାବ

ପାଇଲି ଯାତନା କେତେ ।

ଭ୍ରମିଛି ଭ୍ରମରେ ମିଛର ମାୟାରେ

ଠକିଛି ନିଜକୁ ସତେ 

ଅନୁତାପାନଳେ ହୃଦ ମୋର ଜଳେ 

ଫଳ ମିଳେ କର୍ମ ମତେ ।

ଏ ଭବ ଜାଲରେ ଜୀବ ଛନ୍ଦି ଝୁରେ

ରଖବାରେ ଦୟାମୟ 

କୃପା ବିନା ତୋର ନାହିଁ ଯେ ନିସ୍ତାର 

ତୁ ପରା ମୋ ପରିଚୟ।

ଜାୟାର ପ୍ରଣୟ ସନ୍ତାନର ସ୍ନେହ

ଅଟେପରା ତୋର ଦାନ 

ବନ୍ଧୁପରିଜନ ଜଗତ ଜୀବନ

ସବୁ ତୋହରି ଭିଆଣ ।

ସକଳ ସୃଷ୍ଟିର ଅଟୁ ଯେ ଆଧାର

ଖେଳୁ ଉର୍ଣ୍ଣନାଭି ସମ 

ଇଚ୍ଛା ମତେ ତୁହି ଲୀଳା ଯେ କରଇ

ବୁଝି ନପାରେ ଅଧମ।

 ଶ୍ରୀଚରଣେ ତୋର ଫିଙ୍ଗି ଅହଂକାର 

ତୋ ଶରଣେ ଦୟାନିଧି 

ଏ ଭବ ସାଗରେ ପାରିକର ବାରେ

ଦୋଷକ୍ଷମ କ୍ଷମାନିଧି ।।।