ଦି' ଛକିରେ ଜୀବନ

ଆଶ୍ୱାସନା ମୋତେ ଦେଉଥିଲା ଦିନେ

ନିଶୁନ ରାତିର ଜହ୍ନ

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସିଏ ପାଲଟିଲା ଏକ

କଅଁଳ ମଧୁର ମନ ।

ଅମୃତ କଳସ ମଥାରେ ମୋ ରଖି

କେତେ ଶୁଭ ମନାସିଲା

ମୋ ଆଖି ଆଗରେ ନନ୍ଦନ ବନର

ଛବିଟିଏ ଆଙ୍କିଦେଲା ।

ପାରିଜାତ ଫୁଲ ତୋଳିଦେବ କହି

ଧରିନେଲା ହାତ ମୋର

ସରାଗେ କହିଲା ସବୁ ସୁଖ ଶିରୀ

ଦେବ ମୋତେ ଉପହାର ।

ଛଳନାର କଥା ବୁଝି ପାରିଲିନି

ତା ହାତେ ରଖିଲି ହାତ

ଜାଣି ପାରିଲିନି କପଟ ବଚନ

ଭାବିନେଲି ତାକୁ ମିତ ।

ସରଗର ପଥ ଦିଶିଲା ସୁନ୍ଦର

ସେଇଦିଗେ ଗଲି ଚାଲି

ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ ମୋର ଘୁଞ୍ଚି ଘୁଞ୍ଚି ଗଲା

ଅଧାବାଟେ ଥକିଗଲି । 

ଅସହାୟ ପଣ ଘାରିଲା ଯେବେଳେ

ପାଖରେ ନଥିଲେ କେହି

ଜହ୍ନ ବି ନଥିଲା ମନ ବି ନଥିଲା

ଚାରିଆଡେ ମରୁଭୂଇଁ ।

ଅଧାବାଟେ ପାଦ ଅଟକିଲା ମୋର

ଆଗେ ପଛେ କେହିନାହିଁ

ଚାଲି ପାରୁନାହିଁ ଆଗକୁ ଆଗକୁ

ପଛେ ଫେରି ପାରୁନାହିଁ ।

ବିଚାର ନକରି ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭିଲି

ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ ଗଲା ହଜି

ଦୋ ଛକିରେ ଆଜି ଜୀବନ ଜୀଉଁଛି

ଆଖି ଲୁହେ ଭିଜି ଭିଜି ।