ଧୋକା

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଯୌବନର ସୁରଭି,

ଦାନା ବାନ୍ଧୁଥିଲା ବନ୍ଧ୍ୟା ମାଟିରେ ॥

ଆବୁଡା ଖାବୁଡାର କଙ୍କରିତ ମୁକୁଳା ଛାତି,

ମଧୁପାନର ତୃଷ୍ଣାରେ ଅଝଟ ଓଠ,

ଶିଥିଳତାରେ ବିବର୍ଣ୍ଣା ଲଲାଟ,

ଉଦାସ ପଣରେ ବିବଶ,

ଆପାଦ ମସ୍ତକ; ତାଳୁରୁ ତଳିପା ।

ଅସ୍ଥିରତାର କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ଶିହରଣରେ,

ବିରହବନ୍ଦୀ ପୁଲକ ଭଉଁରି ଖେଳୁଛି,

ବୁଭୁକ୍ଷୁର ନିରୂତା ତଣ୍ଟିରେ ॥

ଏକାଗ୍ରତାର ମଧୁଧ୍ୱନି ଥମୁନି ଜମା,

ଅପଲକ ଚାହାଣିରେ ବି,

ଟଣା ହୋଇନି ନୂଆ ବୋହୂର ଓଢଣା,

ଅଭିସାରୀ ଠାଣିରେ,

ଇଶାରା କରୁଛି ମେଘକୁ ଆକାଶକୁ,

ଝୁମା ଝୁମା ବର୍ଷା ଆଉ ମନୋରମା ବିଜୁଳିର,

ସୃଜନ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଆଖିରେ ସାଇତି ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପ୍ତବର୍ଣ୍ଣରେ ଓହଳୁଛି,

ମିଳନର ଆଦିମ ପିପାସା,

ପ୍ରଣୟର ମଧୁଶଯ୍ୟାରେ ବି ଶୁଭୁଛି

ସ୍ପନ୍ଦିତ ହୃଦୟର ଆବେଗିକ ଭାଷା ।

ପ୍ରଗଳ୍ଭତାର ଉଷ୍ମ ଶ୍ୱାସରେ ଝାଉଁଳି ପଡୁଛି,

ବିରାଗର ବେସୁରା ଲାଜକୁଳି ଲତା,

ପ୍ରେମର ଫଲ୍ଗୁ ବୁହାଇ

ନିବିଡତାର ଅଣ୍ଟିରେ ॥

ପରିତୃପ୍ତିର ଶାହାନାଇରେ,

ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଥିଲା ପ୍ରୀତିର ରାଗିଣୀ,

ସମ୍ଭାବ୍ୟ ମାତୃତ୍ୱର ଉନ୍ମାଦନାରେ...,

ରାହା ଧରୁଥିଲା କ୍ଳାନ୍ତ ଅବସନ୍ନ ବୁକୁରେ,

ପୁଣ୍ୟାନୁଭବର ଗେଲବସରିଆ ସୃଷ୍ଟି ଆଡକୁ,

ପ୍ରତିପଦାର ଜହ୍ନ ଆକାରରେ ।

ବନ୍ଧ୍ୟାତ୍ୱର ନାକଟେକା,

ଛି ଛିକାର, ଟାଙ୍ଗରା ତିତିକ୍ଷାରେ,

ଅନୁରାଗର ଅମୃତ ସୃଷ୍ଟି ଡିଆଁ ମାରୁଛି,

ସ୍ୱପ୍ନର ଆଭରଣ ଫିଟାଇ ଜାଗତିକ ଦୁନିଆଁରେ,

ନାମ ପଞ୍ଜିକରଣ ଲାଗି ।

ହଳଦୀ ବର୍ଣ୍ଣର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାଭ ଆଭାରେ ସଜେଇ,

ସୋରିଷ ଫୁଲର ପରିଚୟ ନେଇ,

ପାହାଡି ମା'ର ଗଣ୍ଠିରେ ॥

ସ୍ୱପ୍ନରେ ଗୁନ୍ଥି ହେଲା ଇନ୍ଦ୍ରାଣୀ

ଝରିଲା ବର୍ଷା ; ଚମକିଲା ବିଜୁଳି,

କିନ୍ତୁ ବେପରୂଆ,ଆଶାଳୀନ,ଲଗାମଛଡା,

ଗୋଲାପି ପ୍ରେମକୁ ଢାଙ୍କିଦେଲା,

ପ୍ରବଞ୍ଚନାର ଧୂସର ବେଢା ।

ଈର୍ଷ୍ୟାନ୍ୱିତ ହୋଇ ଫୁଲାଇଲା ପାହାଡି କନ୍ୟା,

ନିଜର ଅସଂଯତ ଛାତିକୁ,ବିବସ୍ତ୍ର ଦେହରେ,

ପ୍ରଥମ ଗର୍ଭ ସମ୍ଭାଳୁଥିବା,

ସୋରିଷ କ୍ଷେତକୁ ଦେଖି ।

ବନ୍ୟାର ଉଜାଣି ସୂଅ ଧୋଇ ନେଇଗଲା,

ହାତ ଠାରି ଡାକୁଥିବା ମନର ଆକ୍ଷାଂକାକୁ,

ଅଙ୍ଗୁରୋଦ୍ ଗମ ହେଉଥିବା କ୍ଷେତର ବୀଜ ସମୂହକୁ,

ପ୍ରଚଳିତ ଧାରାରେ ପଡି,ସବୁଥର ପରି

ବାଞ୍ଛିତ ମାତୃତ୍ୱର ସ୍ୱପ୍ନରେ ପୁଣି ଲେପିଲା

ବନ୍ଧ୍ୟାର ପ୍ରଲେପ,ଅବାଞ୍ଛିତ ଭ୍ରୂଣ ହତ୍ୟାକାରୀ ।

କ୍ଷୋଭରେ ଲୁଚାଇଲା ମୁହଁ,

ଅମାବାସ୍ୟାର ଚନ୍ଦ୍ର ସାଜି,

ମାତୃତ୍ୱକୁ ଝୁଲାଇ,

ମରିଚୀକାର ଖୁଣ୍ଟିରେ ॥

ହିତେନ୍ଦ୍ର ନାଥ ମହାନ୍ତ

#######################