ଡାକିବାକୁ ତୋତେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ କୃଷ୍ଣ

ଡାକିବାକୁ ତତେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ କୃଷ୍ଣ

    ଅନ୍ତର ମୋର ଫାଡି ,

ସତେ କି ହଟିଆ ଡାକ ଶୁଣି ମୋର

    ଆସିବୁ ତୁହି ଦଉଡି ।।୧II

ଦେବକୀ ହେବାକୁ କାରାଗାରେ ବନ୍ଧା

   ହେବି ମୁଁ ଲୈ।ହ ଶୃଙ୍ଖଳେ ,

ସହିବି କଂସର ଶତ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା

  ଧରିବାକୁ ତୋତେ କୋଳେ ।।୨II

ତୋ ଅଳି ଅଝଟ ସବୁ ସହି ଯିବି

ହୋଇ ତୋ ଯଶୋଦା ମାଁ ,

ମାଟି ଖିଆ ପାଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଦେଖିବି

ଯେବେ ତୁ କରିବୁ ଆଁ ।। ୩ II

ରାଧା ହେବା ପାଇଁ ସହିବି କହ୍ନେଇ

ଯେତେ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ,

କାନ ଡେରି ଶୁଣୁ ଥିବି ନିଶି ଦିନ

ମୋହନ ମୂରଲୀ ନାଦ ।। ୪ II

ଗୋପି ଟିଏ ହୋଇ ଖୁଆଇ ଦେବି ମୁଁ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ରେ ସର ଲବଣୀ,

ତୋ ରଙ୍ଗ ପୟର ନୂପୁର ତାଳରେ

ନାଚୁ ଥିବି ବେଣୁପାଣି ।। ୫ II

କୁବୁଜା ହେବାକୁ ଆଦରି ନେବି ମୁଁ

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମକୁ ବିରୂପ ,

ଚାହିଁ ବସିଥିବି ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗରେ ତୋର

ଦେବାକୁ ଚନ୍ଦନ ଲେପ ।। ୬ II

ସୁଦାମା ହେବାକୁ ବରି ନେବି କାହ୍ନୁ

ସାତ ଜନ୍ମକୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ,

ତୋ ପ୍ରେମାଲିଙ୍ଗନେ ପୁଲକିତ ହୋଇ

କରୁଥିବି ନେତ୍ର ଆର୍ଦ୍ର ।। ୭ II

ଦ୍ରୈ।ପଦୀ ହେବାକୁ ସହିବି ସଭା ରେ

ଯେତେ ଯାହା ଅପମାନ ,

ତୋର ହାତ ଟେକା ବସନ ପାଇ ମୁଁ

କରିବି ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ।। ୮ II

ଜାଣିଛି ଏସବୁ ହୋଇ ପାରିବିନି

ନାହିଁ ମୋର ପୂଣ୍ୟ ବଳ ,

ତଥାପି କାହିଁକି ତୋ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପାଇଁ

ହୁଏ ମୁଁ ସଦା ବ୍ୟାକୁଳ ।। ୯ II

ଟିକେ କୃପା କର ସେ ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର

ବାଉଁଶ ଖଣ୍ଡିଏ ହେବି ,

ବଇଁଶୀଟେ ହୋଇ ତୋ ଅଧର ଛୁଇଁ

ମଧୁର ସ୍ଵର ତୋଳିବି ।।୧୦ II

କିଛି ଯଦି ମୋତେ ନ କରୁ ମୋହନ

କରି ଦେବୁ ପଟ୍ଟ ସୂତା ,

ମାଳ ଟିଏ ହୋଇ ତୋ ଗଳେ ଶୋଭିବି

ତୁଳସୀରେ ହୋଇ ଗୁନ୍ଥା ।।୧୧II