ଦାସତ୍ବରୁ ମୁକ୍ତି

ମୁକ୍ତ ଆକାଶର ମୁକ୍ତ ପକ୍ଷୀଟିଏ

କେମିତି ବନ୍ଧନେ ରହିବି,

କହି ପାରେନାହିଁ କଥାଟିଏ ବୋଲି

କେତେ ଅବା ଆଉ ସହିବି ?

ପାଦର ଜଞ୍ଜିର ଖୋଲିଦିଅ ମୋର

ନାଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି,

ହାତର ଶୃଙ୍ଖଳ ଛିଡାଇ ଦିଅ ମୋ

ଲେଖିବାକୁ ମନ କହୁଛି ।

ଦାସଟିଏ ବୋଲି ନାହିଁ ଅଧିକାର

କରମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନ,

ସେଥିପାଇଁ ପରା ଆଜିଯାଏଁ ମୁହିଁ

ନ କହି ରହିଛି ମଉନ ।

ବୁଝ ମୋ ଅନ୍ତର ମୁଁ ବି ଜଣେ ନର

ହେଲେ ତ ଏତିକି ଫରକ ,

ତୁମେ ତ ସ୍ୱାଧୀନ ମୁଁ ତୁମ ଅଧୀନ

ପାଉଛି ଯନ୍ତ୍ରଣା ନରକ ।

ଏବେ ଦିଅ ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ଆଉ ଶକ୍ତି

ସରି ସରି ଯାଏ ଜୀବନ,

ମରିଗଲା ପରେ ଅବିନାଶି ଆତ୍ମା

ଆପେ ହୋଇଯିବ ସ୍ୱାଧୀନ ।