ଦାନ ଓ ଦେୟ

"ପୃଥିବୀ !

ତୁମେ କେତେ ମହତ ! ତୁମେ କେତେ ବିଶାଳ !

ତୁମରି କରୁଣା ଜଳ 

ଭେଦି ତୁମ ବକ୍ଷସ୍ଥଳ 

କରିଛି ମୋ ଅପଘନ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଉ ଶୀତଳ l"

"ପାତାଳ !

ସେହି ଜଳ କଣ ମୋର? ଅଟେ ସେ ଯେ ସ୍ୱର୍ଗର 

ସ୍ୱର୍ଗର କରୁଣା ବାରି 

ମୋ ବକ୍ଷରେ ଭେଦି କରି 

କରିଛି ଶୀତଳ ଆଉ ଆର୍ଦ୍ର ତୁମ ଶରୀର l"

"ପୃଥିବୀ

ତୁମ କଥା ସବୁ ସତ l ମାତ୍ର ତୁମେ ଅକୃପଣ 

ନ ସଞ୍ଚି ସ୍ୱର୍ଗର ବାରି 

ଅକୁଣ୍ଠିତେ ଦାନ କରି 

ହୋଇଅଛ ମହାଦାନୀ ସନ୍ଦେହ ବା କଣ? "

"ପାତାଳ !

ମାତାଲ ହେଲ କି ତୁମେ କିଛି ବୁଝି ପାରୁନ 

ସ୍ୱର୍ଗର ବାରିକୁ କଣ -

ରଖିହୁଏ ଚିରଦିନ? 

ତାକୁ ପୂଣି ଶୋଷି ନେବ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ତପନ l 

ସେହି ଭୟେ ସେ ବାରିକୁ ତୁମକୁ ଦେଇଛି 

ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ବାରିକୁ ସଞ୍ଚି 

ରହିହୁଏ ନାହଁ ବଞ୍ଚି

ସେ କେବଳ ଦାନ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇଛି l "

          

"ବାପା ! 

ତୁମେ ସତେ ମୋତେ କେତେ ଭଲ ପାଉଛ ନା? "

"ନlଇଁରେ ନlଇଁରେ ପୁଅ !

ମୋ ବାପାଙ୍କ ସବୁ ସ୍ନେହ 

କେବଳ ସେତିକି ତୋତେ ଫେରାଇ ଦେଉଛି ସିନା l"